1. Jeżeli postępowanie wywłaszczeniowe obejmuje tylko część nieruchomości, przy czym część pozostawiona właścicielowi nie będzie się nadawała do racjonalnego wykorzystania na cele dotychczasowe, na żądanie właściciela organ wywłaszczeniowy jest obowiązany objąć wywłaszczeniem całą nieruchomość.
2. O wysokości odszkodowania za wywłaszczenie decyduje wartość nieruchomości w dniu wywłaszczenia. W okresie postępowania wywłaszczeniowego właściciel wywłaszczanej nieruchomości jest uprawniony do prowadzenia na niej normalnej bieżącej działalności gospodarczej, której nie można oceniać jako działań zmierzających do uzyskania wyższego odszkodowania.
3. Ustalenie możliwości powstania na gruntach sąsiednich niebezpieczeństwa strat i niewygód w wyniku wywłaszczenia nieruchomości i zagospodarowania jej przez wnioskodawcę wywłaszczenia powinno być dokonane po zasięgnięciu opinii biegłych, przy udziale stron oraz zainteresowanych organów państwowych.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zygmunta D. na decyzję Wojewody Łomżyńskiego z dnia 31 października 1980 r. w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczoną część nieruchomości oraz odmowy wywłaszczenia całej nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt. 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia 23 września 1980 r., a także zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Ł. zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją Wiceprezydenta Miasta Ł. z dnia 23 września 1980 r., nr ZGT-8221-1/21/80 orzeczono wywłaszczenie na rzecz Państwa nie zabudowanej nieruchomości położonej w Ł. w rejonie ul. N., obejmującej działkę gruntu o powierzchni 13.444 m2 oznaczonej numerem geodezyjnym 146/6, stanowiącej własność małżonków Zygmunta i Bronisławy D. zamieszkałych w Ł.
Decyzją z dnia 31 października 1980 r., nr GT. III-8221-4-30/80, Wojewoda Ł. utrzymał zaskarżoną przez małżonków D. decyzję wiceprezydenta Miasta Ł. w mocy w części dotyczącej odszkodowania i ustalił odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość w kwocie 45.497 zł. Jak wynika z treści uzasadnienia decyzji administracyjnych obu organów, przesłanką wywłaszczenia była potrzeba przeprowadzenia drogi pod budowę bazy Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców w Ł., jak również stworzenia dogodnych warunków do przegonu bydła. W toku postępowania administracyjnego nie uwzględniono żądania małżonków D. wywłaszczenia dodatkowo działki nr 146/7 o powierzchni 14.537 m2, która zdaniem skarżących nie może być już w chwili obecnej właściwie wykorzystywana na cele rolnicze. Nie uwzględniono też wniosku alternatywnego, sprowadzającego się do żądania wykonania płotu pomiędzy gruntami rolnymi a zaprojektowaną drogą, przy czym skarżący podnosili, że udostępnienie tworzonej drogi dla przegonu bydła bez postawienia płotu będzie tworzyło realną możliwość wyrządzenia szkód na nieruchomości nr 146/7, która nie została wywłaszczona. Wysokość odszkodowania w kwocie 45.497 zł Wojewoda Łomżyński ustalił według daty powiadomienia skarżących o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego małżonkowie D. - poza stwierdzeniem, że lokalizacja bazy WS, jak również usytuowanie drogi nie są najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia gospodarczego - zarzucili, że organ administracji II instancji błędnie przyjął za podstawę oceny należności z tytułu wywłaszczenia datę zawiadomienia o wszczęciu wywłaszczenia, a nie datę decyzji wywłaszczeniowej. Zdaniem skarżących, ma to istotne znaczenie, gdyż w tym czasie dokonali oni obsiewu terenu zbożem. Dalsze zarzuty zawarte w skardze do NSA pokrywają się z treścią zarzutów, jakie skarżący podnieśli w odwołaniu od decyzji Prezydenta Miasta, a mianowicie, że na skutek wywłaszczenia działki nr 146/6 nie istnieje właściwa możliwość rolniczego wykorzystania działki nr 146/7, która w związku z tym powinna być także wywłaszczona, a przynajmniej na koszt Skarbu Państwa powinien być wzniesiony płot odgradzający drogę od działki nr 146/7.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Ł. podniósł, że nie istnieje potrzeba dodatkowego wywłaszczenia działki nr 146/7., może być ona bowiem w dalszym ciągu bez trudności wykorzystywana na cele rolnicze. Z treści notatki służbowej z dnia 8 września 1980 r. wynika, że teren wywłaszczany nie był obsiany zbożem, a ponadto brak jest podstaw prawnych do żądania wybudowania ogrodzenia. Gdyby bowiem okazało się, że osoby trzecie w związku z przegonem bydła spowodowały szkody na nieruchomości nr 146/7, skarżącym będzie przysługiwało roszczenie przeciwko sprawcom szkody na drodze cywilnoprawnej.