Skarga Bolesława T. na decyzję Wojewody Płockiego w przedmiocie wywłaszczenia części nieruchomości w P. za odszkodowaniem pieniężnym i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Płockiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Tezy

1. Organ administracji państwowej, prowadzący postępowanie wywłaszczeniowe na wniosek państwowej jednostki organizacyjnej, obowiązany jest wyjaśnić, czy zachodzą przesłanki uzasadniające wywłaszczenie, a w szczególności - czy niezbędność realizacji inwestycji przez wnioskodawcę jest potwierdzona zamieszczeniem zadania inwestycyjnego w zatwierdzonym planie gospodarczym, a decyzja zatwierdzająca plan realizacyjny zachowuje ważność w świetle art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 74 poz. 229/. 2. Nieruchomość, która nie została użyta i jest zbędna na cele, dla których orzeczono wywłaszczenie, podlega obligatoryjnie zwrotowi na rzecz wywłaszczonego właściciela stosownie do treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Bolesława T. na decyzję Wojewody Płockiego z dnia 15 grudnia 1980 r. w przedmiocie wywłaszczenia części nieruchomości w P. za odszkodowaniem pieniężnym i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Płockiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi Bolesława T. do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja Wojewody Płockiego z dnia 15 grudnia 1980 r., nr GT.IV.8229/48/80, utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 3 października 1980 r., nr 139/80 o wywłaszczeniu części nieruchomości o powierzchni 9451 m2, położonej przy ul. J. w P. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zawarte są następujące ustalenia i wnioski: nieruchomość została przeznaczona - zgodnie z zatwierdzonym w dniu 15 lipca 1977 r. planem realizacyjnym - pod budowę obiektów Komendy Wojewódzkiej MO w P. Nieruchomość ta, zgodnie z rejestrem pomiarowo-klasyfikacyjnym sporządzonym przez służby geodezyjne dla miasta P., została sklasyfikowana jako grunt budowlany. Z uwagi na fakt, że poza wywłaszczeniem pozostaje właścicielom grunt o powierzchni 1897 m2, nie znaleziono podstaw do wywłaszczenia całej nieruchomości, w związku z czym odszkodowanie ustalono na podstawie przepisu art. 8 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./.

Skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucając jej , że:

- powołuje się na decyzje o lokalizacji szczegółowej obiektów Komendy Wojewódzkiej MO w P., wydaną bez powiadomienia skarżącego, który w związku z tym był pozbawiony możliwości przeciwstawienia się jej,

- traktuje wywłaszczoną część nieruchomości jako grunt budowlany, podczas gdy jest to parcela użytkowana na cele rolnicze, czego dowodem jest opłacania przez jej współwłaścicielkę Zofię G., składki na fundusz emerytalny rolny,

- wywłaszczenie nieruchomości użytkowanej rolniczo w sytuacji, w której istnieje potrzeba wykorzystywania każdej piędzi ziemi ornej, jest nietrafne, zwłaszcza że brak jest szans na rychłe rozpoczęcie prac budowlanych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Płocki wywodzi, że :

- zgodnie z wypisem z rejestru gruntów miasta P. wywłaszczona nieruchomość stanowi grunt budowlany,

- wobec wstrzymania na czas nie określony budowy siedziby Komendy Wojewódzkiej MO w P. wywłaszczona nieruchomość może być w dalszym ciągu wykorzystywana na cele dotychczasowe przez byłych współwłaścicieli, mimo podjęcia przez Zofię G. przypadającej na jej rzecz części odszkodowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 196 par. 1 Kpa NSA powołany jest do badania legalności decyzji administracyjnych, przy czym, w myśl przepisu art. 206 Kpa, nie jest związany granicami skargi. Wychodząc z tych przesłanek Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżona decyzja wydana została z obrazą przepisów art. 7 i 77 par. 1 Kpa, ponieważ przed jej wydaniem nie wyjaśniono dokładnie całego stanu faktycznego, ani nie zbadano dowodów mających istotne znaczenie dla sprawy. W szczególności nie zostało wyjaśnione, czy w chwili wydawania zaskarżonej decyzji istniały materialnoprawne przesłanki wywłaszczenia określone w art. 3 ust. 1 powołanej na wstępie ustawy, na cele wskazane we wniosku wywłaszczeniowym. Przesłankami tymi są: niezbędność nieruchomości dla ubiegających się o wywłaszczenie oraz zamieszczenie zadania projektowanego na wywłaszczonej nieruchomości w zatwierdzonym planie gospodarczym. W dokumentach zawartych w aktach sprawy brak jest dowodów wskazujących na to, że Wojewoda Płocki przed podjęciem decyzji upewnił się, że projektowana budowa obiektów dla Komendy Wojewódzkiej MO została wprowadzona do planu na rok 1981. Z akt sprawy nie wynika również, ażeby badana była ważność decyzji z dnia 15 lipca 1977 r., zatwierdzającej plan realizacyjny wymienionych obiektów, mimo że od chwili jej wydania do chwili wydania zaskarżonej decyzji minęło około 3 i pół roku, a ważność decyzji zatwierdzających plany realizacyjne ekspiruje, o ile nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 74 poz. 229/. Z treści odpowiedzi Wojewody Płockiego udzielonej na skargę wynika, że decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy, mimo istnienia zasadniczych wątpliwości dotyczących niezbędności wywłaszczonej nieruchomości dla projektowanej inwestycji, wyrażających się m.in. w użytym w tej odpowiedzi sformułowaniu: "wstrzymanie na czas nie określony budowy siedziby Komendy Wojewódzkiej MO spowodowało (...)".

Strona 1/2