O charakterze art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ świadczy cel wynikający z określenia przedmiotu omawianej ustawy "uporządkowania niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego". Potrzeba uregulowania deklarowanego wyżej celu zachodziła natomiast wówczas, gdy władanie przez Państwo nieruchomością nie było oparte na tytule prawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Łucji T., Teresy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2004 r. IV SA 3978-3979/02 w sprawie ze skargi Łucji T., Teresy W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 września 2002 r. (...) w przedmiocie przejęcia nieruchomości rolnej - oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 marca 2004 r. /IV SA 3978-3979/02/ oddalił skargę Łucji T. i Teresy W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 września 2002 r., utrzymującą w mocy decyzję Wojewody B. z dnia 3.09.1998 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Ł. z dnia 26 maja 1959 r. o przejęciu na rzecz państwa nieruchomości rolnej o pow. 35.00 ha, położonej w T.-K., stanowiącej własność Kazimierza K.
Opisany w uzasadnieniu wyroku stan faktyczny przedstawia się następująco.
W 1927 r. rozparcelowany został majątek "B. A" należący do Jana K. o powierzchni 210,5497 ha.
W wyniku jego podziału 65,0016 ha otrzymał Kazimierz K. Przed 1.09.1939 r. część ww. gruntów sprzedana została przez Bank Wileński w zamian za obciążenia finansowe, co potwierdzone zostało protokółem dochodzenia z dnia 12.10.1948 r.
Pozostała część gruntów o pow. około 35 ha w 1944 r. została objęta we władanie Państwa i wydzierżawiona miejscowym rolnikom, na podstawie umów dzierżawnych /zał. nr 125/. Taki stan istniał w dniu 5 kwietnia 1958 r. tj. w dacie wejścia w życie ustawy z dnia 12.03.1958 r. o sprzedaży nieruchomości rolnej (...). W tych warunkach w dniu 26 maja 1959 r. wydano kontrolowane w trybie nadzoru orzeczenie o przejęciu nieruchomości, powołując się na art. 16 /dawniej art. 9/ ustawy z dnia 12.03.1958 r.
W złożonym w dniu 9 lipca 1998 r. wniosku Łucja T. i Teresa W, następcy prawni Kazimierza K., wniosły o stwierdzenie nieważności orzeczenia z dnia 26.05.1959 r. podnosząc, że rodzice ich Kazimierz i Pelagia K. byli właścicielami gruntu o pow. 42 ha, po byłym majątku "B." wobec czego nie mogły one zostać zabrane na podstawie dekretu o reformie rolnej. Przejęcie przez Państwo nastąpiło więc z naruszeniem prawa, tym bardziej, że żadnej decyzji właściciele ww. gruntu nie otrzymali.
Decyzją z dnia 31.08.1998 r. Wojewoda B. odmówił stwierdzenia nieważności zakwestionowanego orzeczenia z dnia 26.05.1959 r. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że "z dokumentów sprawy wynika, iż nieruchomość, o której mowa, protokółem z dnia 29.01.1949 r. przejęta została na cele reformy rolnej i w dniu 5 kwietnia 1958 r. (...) znajdowała się we władaniu Państwa - wydzierżawiona przez Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w T.-K. miejscowym rolnikom, na podstawie umów dzierżawnych".
Decyzją z dnia 22.06.1999 r. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po rozpoznaniu odwołania Łucji T. i Teresy W. utrzymał zaskarżoną decyzje w mocy.
W związku z wniesioną na ww. decyzję przez Łucję T. skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd ten wyrokiem z dnia 27.06.01 r. uchylił zaskarżoną decyzję z powodu naruszenia przez organy przepisu procesowego tj. art. 7, art. 77 par. 1, art. 80 i art. 107 par. 3 Kpa.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego organy nadzoru "nie dokonały żadnych ustaleń oraz prawnej oceny w odniesieniu do dwóch zarządzeń Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 20 stycznia 1949 r. (...), którymi przejęta została na własność Skarbu Państwa cała nieruchomość majątku "B." o pow. 76 ha. Przy ustaleniu, że powyższymi zarządzeniami została przejęta na własność Państwa przedmiotowa nieruchomość, ponowne jej przejęcie na własność Państwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych (...) byłoby niedopuszczalne".