Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. w przedmiocie zwrotu kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Zbigniew Rausz(spr.), , Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lutego 2004 r. sygn. akt 3/II SA/Gd 1274/01 w sprawie ze skargi Dariusza Z. na decyzję Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. z dnia 19 marca 2001 r. (...) w przedmiocie zwrotu kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby I. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, II. zasądza od Dariusza Z. na rzecz Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w G. 220 /słownie: dwieście dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 26 lutego 2004 r. 3/III SA/Gd 1274/01 uchylił decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w G. z dnia 19 marca 2001 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy w S. z dnia 27 grudnia 2000 r. (...) odmawiającą Dariuszowi Z. zwrotu kosztów dojazdu z miejscowości zamieszkania do miejscowości pełnienia służby za czas od 1 maja 2000 r. w wysokości równej cenie miesięcznego biletu imiennego na komunikację MZK.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że w toku postępowania administracyjnego organy WAM ustaliły, że Dariusz Z. będący żołnierzem zawodowym zamieszkuje w U., natomiast służbę pełni w CSMW w L. W dniu 22.12.1997 r. wystąpił on z wnioskiem o przyznanie i wypłacenie równowartości kosztów dojazdu z U. do miejscowości L. informując, że dojeżdża autobusem MZK. Świadczenie otrzymywał zainteresowany do 30.04.2000 r. Organ zażądał w maju 2000 r. od zainteresowanego udokumentowania jakim środkiem transportu dojeżdża do pracy i przedłożenia biletu miesięcznego. Ten żądanego biletu nie przedłożył utrzymując, że dojeżdża autobusem. W związku z tym organy WAM uznały, iż w świetle art. 48 ustawy z dnia 22.06.1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./ oraz par. 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 22.02.1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi i szczegółowych zasad ustalania wysokości oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego /Dz.U. nr 23 poz. 107 ze zm./, brak jest podstaw do przyznania Dariuszowi Z. równoważnika kosztów dojazdu autobusem.

Decyzję tę zaskarżył Dariusz Z. zarzucając jej naruszenie art. 48 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP. Zdaniem skarżącego z przepisu tego nie wynika uprawnienie organu do żądania przez organ dla realizacji uprawnienia żołnierza do zwrotu kosztów dojazdu biletów lub biletu miesięcznego. Według niego organ II instancji nie uzasadnił dlaczego odmawia zwrotu kosztów dojazdu w wysokości miesięcznego biletu w komunikacji MZK mimo, iż na przedmiotowej trasie jest to jedyny środek komunikacji publicznej a przepisy ustawy przewidują możliwość wykupienia przez jednostkę wojskową bezpłatnych biletów na przejazd. Oświadczenie o dojeździe do pracy autobusem złożył organowi przed wydaniem zaskarżonej decyzji, a cena biletu miesięcznego jest znana lub z łatwością mogłaby być ustalona przez organ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za zasadną. Ustawa z dnia 22.06.1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej stanowi w art. 48 ust. 1, iż żołnierze zawodowi zamieszkujący za zgodą dowódcy jednostki w innej miejscowości i dojeżdżający do miejscowości, w której stale pełnią służbę, otrzymują zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu, jeżeli organy wojskowe nie wykupiły uprawnień do bezpłatnych przejazdów tym środkiem. Zdaniem Sądu z przepisu tego w żadnym razie nie da się wyprowadzić twierdzenia, iż organy zobowiązane do świadczenia są uprawnione do żądania okazania biletów lub biletu miesięcznego czy faktury za jego zakup. Wprawdzie ust. 2 art. 48 stanowi, że Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia określa szczegółowe zasady oraz tryb zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią służbę żołnierze zawodowi i takie rozporządzenie, które zostało wydane to jednak i z tego rozporządzenia, które nie może być sprzeczne z treścią art. 48 ust. 1, nie wynika uprawnienie do żądania od żołnierza okazania biletu miesięcznego, biletów jednorazowych lub faktury na zakup biletu. Z treści par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu (...) /Dz.U. nr 23 poz. 107 ze zm./, wynika, że zwrotu kosztów dojazdu dokonuje dyrektor oddziału terenowego /Rejonowego Garnizonu w W./ Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego o dojeżdżaniu do miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, potwierdzonego przez dowódcę jednostki wojskowej. Przepis ten nie wskazuje jako podstawy zwrotu kosztów dojazdu przedstawienia biletów czy faktur ich zakupu. W ust. 2 tego przepisu wskazano, iż organy wymienione w ust. 1 mogą żądać udokumentowania oświadczenia składanego przez żołnierza zawodowego. Uprawnienie to według Sądu ogranicza się jednak do żądania wykazania, iż żołnierz miał zgodę na zamieszkanie w miejscowości innej niż miejscu pełnienia służby, do udokumentowania jaki środek komunikacji jest najdogodniejszy na tę trasę oraz czy żołnierz dojeżdża środkiem komunikacji publicznej czy prywatnym pojazdem mechanicznym. Nadto organy zobowiązane do zwrotu kosztów dojazdu są uprawnione do ustalenia kosztów biletu miesięcznego bez potrzeby żądania jego okazania lub dołączenia do wniosku o zwrot kosztów. Koszty takie mogą ustalić innymi środkami dowodowymi. Za taką argumentacją przemawia treść par. 1 ust. 3 cyt. rozporządzenia, który stanowi, że jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża prywatnym pojazdem mechanicznym, zwrotu dokonuje się w wysokości ceny kolejowego imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, przewidzianej dla odległości drogowej między miejscowością, w której żołnierz zamieszkuje a miejscowością, w której pełni czynną służbę wojskową. Jest oczywistym, iż w opisanym przypadku żołnierz do rozliczenia kosztów dojazdu nie przedłoży ani biletu miesięcznego ani faktury wskazującej na jego zakup, a Agencja sama ustali cenę takiego biletu.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej