Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki, Alicja Plucińska-Filipowicz (spr.), Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółki z o. o. [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2004 r. sygn. akt 7/IV SA 1129/02 w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 6 lutego 2002 r. nr 53/02 w przedmiocie samowolnie wykonanych robót remontowo-budowlanych. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę
OSK 694/04
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie Warszawskim umarzającą postępowanie prowadzone w ramach nadzoru budowlanego w sprawie wykonywania robót remontowych w budynku przy ul. [...] w Warszawie realizowanych przez Spółkę z o. o. "[...]" w Warszawie wewnątrz budynku oraz na zewnątrz /zabudowa tarasu/, a także decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, iż roboty budowlane wewnątrz budynku są zgodne z prawem, zaś w odniesieniu do samowolnej zabudowy tarasu powinno toczyć się postępowanie na podstawie art. 48 ustawy - Prawo budowlane z 1994 r. a nie w oparciu o art. 51 tej ustawy.
W ocenie organu oba te względy powodują bezprzedmiotowość postępowania, co prowadzi do umorzenia postępowania prowadzonego na podstawie art. 51 Prawa budowlanego.
Skargę na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego wniosła E. K. władająca sąsiednią nieruchomością /segmentem sąsiadującym z tym, który należy do inwestora/ na podstawie umowy użytkowania zawartej z synem - M. K., będącym właścicielem nieruchomości, podnosząc iż organ powinien nakazać rozbiórkę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pierwszym rzędzie dokonał oceny legitymacji prawnej do wniesienia skargi przez użytkownika sąsiedniej nieruchomości. Sąd stwierdził, że nie budzi wątpliwości, iż skarżąca nie jest właścicielką nieruchomości, a jedynie stale ją użytkuje na podstawie zawartej w dniu 15 marca 1996 r. umowy z właścicielem.
Rozważając, kto może mieć interes prawny w rozumieniu art. 28 kpa w sprawie robót prowadzonych w sąsiednim segmencie budowlanym, prowadzących do zmiany sposobu użytkowania obiektu, Sąd uznał, że interes prawny ma niewątpliwie nie tylko właściciel nieruchomości sąsiedniej, ale także jej użytkownik wywodzący swój tytuł z cywilnoprawnej umowy użytkowania oraz ograniczonych praw rzeczowych do gruntu wynikających z realizacji posiadania. Interes prawny użytkownika nieruchomości w ocenie Sądu wynika z art. 144 kc co potwierdza uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 1975 r. III CRN 42/68. Według Sądu użytkownik nieruchomości ma prawo do uczestnictwa w postępowaniu również na podstawie udzielonego mu przez właściciela upoważnienia, przy czym nie działa w sprawie jako jego pełnomocnik, lecz występuje we własnym interesie.
Po stwierdzeniu istnienia legitymacji prawnej w sprawie po stronie E. K. Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja jest wadliwa z tego względu, iż opiera się na niewłaściwym zastosowaniu art. 48, 50 i 51 Prawa budowlanego, narusza art. 7 i 8 kpa a także nieprawidłowo zastosowano art. 105 ( 1 kpa wobec błędnego przyjęcia, że zachodzi bezprzedmiotowość postępowania.