Niewątpliwie podstawa prawna odwołania dyrektora, o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, została określona w sposób dający organowi pewny luz decyzyjny /posługując się pojęciami niedookreślonymi czy bliżej nie sprecyzowanymi - "szczególnie uzasadnione przypadki"/, jednakże, z uwagi na wyjątkowy charakter tej regulacji, nie oznacza dowolności. Przyczyny odwołania na podstawie tego przepisu muszą być inne, niż określone w pkt 1, nadto muszą mieć taki charakter, by można je było uznać za szczególnie uzasadnione. W każdym bądź razie "przypadki szczególnie uzasadnione" obejmować muszą konkretne i poważne przyczyny odwołania ze stanowiska oraz znajdować jednoznaczne oparcie w materiale dowodowym sprawy. W warunkach sprawy zgodzić się należy z oceną przedstawioną w zaskarżonym wyroku., że nie można uznać, iż w stosunku do Bogdana B. zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Na podstawie protokołu z kontroli przeprowadzonej w placówkach oświatowych na terenie gminy W. nie jest możliwe sformułowanie zarzutów wobec Dyrektora Gimnazjum w W., które wypełniałyby przesłanki zastosowania trybu przewidzianego w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, zwłaszcza, że jak wynika z tego protokołu łączna kwota wydatków poniesionych tytułem nakładów inwestycyjnych w kontrolowanym okresie w Gimnazjum w W. w porównaniu z innymi skontrolowanymi placówkami oświatowymi na terenie gminy W. wcale nie jest najwyższa, natomiast w podsumowaniu protokołu napisano w odniesieniu do wszystkich Dyrektorów kontrolowanych placówek, iż winni większą uwagę skierować na kwestię prawidłowości dokonywania wyboru zleceniobiorców poprzez zbieranie ofert różnych dostawców i wykonawców usług.
Wreszcie chybiony jest zarzut skargi kasacyjnej, że Sąd w zaskarżonym wyroku nie ustosunkował się do wszystkich zarzutów podnoszonych w skardze na rozstrzygnięcie nadzorcze. Zarzut ten, jeśli pominąć jego znaczny stopień ogólności, stanowi jedynie polemikę z ustaleniami Sądu. Zważyć bowiem należy, iż Sąd w dokonał wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, wskazał na jakich dowodach się oparł i wyczerpująco uzasadnił przyczyny oddalenia skargi.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zarzuty skargi kasacyjnej nie mogły być uwzględnienie, wobec czego skarga podlega oddaleniu, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, co orzeczono jak w sentencji.