Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms, , Sędziowie NSA Elżbieta Stebnicka, Zbigniew Rausz (spr.), Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "W." w W. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2003 r. sygn. akt II SAB 200/03 w sprawie ze skargi Ludwika P. na bezczynność Spółdzielni Mieszkaniowej "W." w W. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 listopada 2003 r. II SAB 200/03 zobowiązał Spółdzielnię Mieszkaniową "W." do udzielenia odpowiedzi na wniosek Ludwika P. z 30 grudnia 2002 r. w terminie siedmiu dni od zwrotu akt sprawy.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że Ludwik P. złożył w dniu 30 grudnia 2002 r. pismo do Spółdzielni Mieszkaniowej "W." żądając udostępnienia informacji dotyczącej pobrania przez administrację osiedla od członków spółdzielni budynku przy ulicy Bolkowska 6 kwoty łącznej za podgrzanie ciepłej wody oraz centralnego ogrzewania za sezony 1999-2002 i udostępnienia na ten temat wysokości kwot zapłaconych SPEC za ciepło w ww. okresie.
W dniu 10 lipca 2003 r. złożył skargę do NSA wnosząc o zobowiązanie Spółdzielni do udzielenia odpowiedzi.
Spółdzielnia w odpowiedzi na skargę zakwestionowała objęcie jej obowiązkiem informacyjnym z ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wskazała, że reprezentuje jedynie prywatne interesy swoich członków. Nie gromadzi też informacji publicznych. Wszelkie prawa i obowiązki reguluje ustawa z 16.09.1982 r. - Prawo spółdzielcze oraz ustawa z 15.12.2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi.
Sąd podkreślił, że ustawodawca konstytucyjny formułując w art. 61 Konstytucji RP zasadę "prawa do informacji" wyznaczył tym samym podstawowe zasady jego wykładni. Jeżeli bowiem stanowi ono prawo konstytucyjne, to ustawy określające tryb dostępu do informacji powinny być interpretowane w taki sposób, aby gwarantować obywatelom i innym osobom i jednostkom szerokie uprawnienia w tym zakresie, a wszelkie wyjątki winny być rozumiane wąsko. Oznacza to stosowanie w odniesieniu do tych ustaw takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzaniu, a nie zwężaniu obowiązku informacyjnego.
Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny przyjął szerokie rozumienie podmiotów zobowiązanych, wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z 6.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/. Uznał też, że wśród podmiotów reprezentujących inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, znajdują się także spółdzielnie mieszkaniowe. Reprezentują one bowiem nie tylko interesy swoich członków i nie stanowią typowych spółdzielni nastawionych wyłącznie na działalność gospodarczą prowadzoną dla osiągnięcia zysku, ale mają na celu zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych społeczeństwa. Mieści się to w kategorii szeroko pojętych zadań publicznych, gdyż zgodnie z art. 75 Konstytucji RP władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. Z tego też względu spółdzielnie mieszkaniowe korzystają w szerokim stopniu z pomocy państwa i pomocy jednostek samorządu terytorialnego, m.in. w postaci uzyskiwania terenów pod budownictwo.