1. Organizacja społeczna korzysta z prawa strony w rozumieniu art. 10 KPA od chwili wydania postanowienia o dopuszczeniu jej do udziału w postępowaniu na podstawie art. 31 par. 2 Kpa.
2. Organizacja społeczna nie może powoływać się na to, że od chwili wszczęcia postępowania administracyjnego, a więc jeszcze przed podjęciem przez organ orzekający postanowienia w sprawie dopuszczenia jej do udziału /art. 31 par. 2 Kpa/, ma do niej zastosowanie zasada określona w art. 10 Kpa, wymagająca od organu zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania, bowiem organizacja społeczna korzysta z prawa wynikającego z tego przepisu dopiero od chwili dopuszczenia jej do udziału, a więc od dnia wydania postanowienia uwzględniającego żądanie, o którym mowa w art. 31 par. 1 Kpa. Prawa strony nie przysługują organizacji społecznej od dnia złożenia żądania dopuszczenia do udziału do dnia wydania postanowienia w tym przedmiocie, lecz dopiero od podjęcia postanowienia pozytywnie rozstrzygającego żądanie organizacji społecznej. Jeżeli były podejmowane jakiekolwiek czynności procesowe przed dniem wydania postanowienia o dopuszczeniu organizacji społecznej do udziału w postępowaniu administracyjnym w danej sprawie, nie może ona zarzucać naruszenia jej prawa i związanych z tym skutków, a w tym żądać powtórzenia tych czynności. Organizacja społeczna po dopuszczeniu jej do udziału w postępowaniu może natomiast kwestionować zasadność /zgodność z prawem materialnym/ rozstrzygnięcia zawartego w decyzji podjętej z jej udziałem jako podmiotu działającego na prawach strony.
3. Ocena przez Naczelny Sąd Administracyjny wniosku o odroczenie rozprawy, złożonego przez adwokata lub radcę prawnego, w aspekcie art. 109 w zw. z art. 183 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, musi być dokonana przy założeniu, że wnoszący o odroczenie rozprawy ma obowiązek dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu tej czynności /składaniu wniosków procesowych/, jak też przy uwzględnieniu szczególnego charakteru postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "Z.-T." Spółka z o.o. w W. i Wojewody M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2004 r. (...) w sprawie ze skargi Stowarzyszenia "P.-M." w W. na decyzję Wojewody M. z dnia 13 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie; (...).
Wyrokiem z dnia 6 lipca 2004 r. 7/IV SA 512/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia "P.-M." w W. na decyzję Wojewody M. z dnia 13 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił przebieg postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzję podając, iż Wojewoda M. decyzją tą utrzymał w mocy decyzję z dnia 19 czerwca 2002 r. (...) Burmistrza Gminy W.-C. zatwierdzającą projekt budowlany i zezwalającą firmie "Z.-T." Spółka z o.o. na budowę kompleksu wielofunkcyjnego "Z.-T." i wieżowca "Z.-T.". W uzasadnieniu decyzji organ II instancji podniósł, że bezzasadne są zarzuty zawarte w odwołaniu Stowarzyszenia "P.-M." działającego jako strona co do tego, że nie brało ono udziału w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz w postępowaniu zakończonym postanowieniem z dnia 15 maja 2002 r. (...) Powiatowego Inspektora Sanitarnego uzgadniającym projekt budowlany przedmiotowej inwestycji. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu i ww. postanowienie są ostateczne i mogą być wzruszone tylko w postępowaniach nadzwyczajnych.
W skardze na powyższą decyzję Stowarzyszenie "P.-M." podniosło, że została ona wydana na podstawie raportu oddziaływania inwestycji na środowisko, opartym na błędnej interpretacji ogólnego planu zagospodarowania dzielnicy śródmieście w kwestii ilości miejsc parkingowych, przyjmuje niejasną metodykę określenia emisji /brak informacji w kwestii obliczeń dotyczących wentylacji parkingu podziemnego/, nie uwzględnia warunków klimatycznych w samym centrum, w tym warunków przewietrzenia oraz analizy akustycznej /nieścisłe określenie natężenia hałasu/. Skarga zarzuca też brak zawiadomienia strony skarżącej przez organ I instancji o wystąpieniu w sprawie uzgodnienia decyzji, co narusza art. 106 par. 2 Kpa. Stowarzyszeniu nie doręczono też postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 maja 2003 r. uzgadniającego projekt budowlany, z naruszeniem art. 10 par. 1 i art. 39 Kpa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał za bezzasadne zarzuty skargi Stowarzyszenia, dotyczące braku jego udziału w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzja z dnia 21 sierpnia 2001 r. (...) ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu jest ostateczna, zaś zarzuty do niej się odnoszące mogą być podnoszone w odrębnym postępowaniu nadzwyczajnym. Sąd nie podzielił także zarzutów dotyczących raportu oddziaływania na środowisko. Starosta Powiatu W. uzgodnił w zakresie ochrony środowiska rozwiązania projektowe przedmiotowej inwestycji /decyzja z dnia 23 maja 2002 r./.
Jako zasadny natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał zarzut skargi co do ograniczenia udziału strony skarżącej w postępowaniu przed Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym. Sąd stwierdził, iż "z uchybieniem dyspozycji art. 31 par. 2 Kpa" organ I instancji nie dopuścił Stowarzyszenia "P.-M." do udziału w postępowaniu w przedmiocie pozwolenia na budowę, "mimo, że w dniu 2 stycznia 2003 r. Stowarzyszenie zgłosiło się do udziału w ww. postępowaniu". Uchybienie to Sąd potraktował jako istotne, gdyż Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny prowadzący postępowanie uzgodnieniowe nie był poinformowany o statusie Stowarzyszenia w przedmiotowym postępowaniu, czego konsekwencją było, że nie doręczono Stowarzyszeniu w stosownym trybie i z pouczeniem o przysługującym prawie do złożenia zażalenia /art. 106 par. 5 Kpa/ odpisu postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 maja 2002 r. uzgadniającego projekt budowlany. Nie zawiadamiając skarżącego Stowarzyszenia o zwróceniu się o zajęcie stanowiska do innego organu, organ I instancji w ocenie Sądu naruszył przepis art. 106 par. 2 Kpa, a tym samym Stowarzyszenie zostało pozbawione prawa czynnego udziału w postępowaniu z naruszeniem art. 10 Kpa.