Prowadząc faktycznie działalność usługową w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków gmina, posiadająca osobność prawną z mocy art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. usytuowała się w takiej samej sytuacji, jak każdy inny dostawca prowadzący działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków /Dz.U. nr 72 poz. 747 ze zm./.
Skoro gmina mogła być traktowana jako przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w rozumieniu ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków - to była uprawniona do określenia taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy. Taryfa stanowi bowiem konsekwencję i wykonanie regulaminu. Skoro w regulaminie rady gminy ustalono jako podmiot świadczący usługi w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków z sieci wodociągowej gminy samą gminę, to należy uznać, iż gmina była władna określić taryfy i przedłożyć je do zatwierdzenia, a uchwała rady gminy je zatwierdzająca nie może zostać uznana jako sprzeczna z prawem.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Gminy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 czerwca 2004 r., II SA/Gl 129/04 w sprawie ze skargi Rady Gminy W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 12 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków - uchyla zaskarżony wyrok oraz rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 12 stycznia 2004 r. (...); (...).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie II SA/Gl 129/04 oddalił skargę Gminy W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia 12 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków.
Jak wynika z akt sprawy - powyżej wskazanym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda Ś. powołując się na art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ stwierdził nieważność uchwały (...) Rady Gminy W. z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, jako niezgodnej z art. 20 w związku z art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków z dnia 7 czerwca 2001 r. /Dz.U. nr 72 poz. 747 ze zm./. Zdaniem organu nadzoru przedmiotowe taryfy powinny być określone przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Na terenie gminy W. takowe przedsiębiorstwo nie funkcjonowało, a taryfy określił Urząd Gminy - aparat pomocniczy wójta, nieupoważniony do dokonania czynności. Pod pojęciem przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, jak wskazano, należy rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków oraz gminne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, prowadzące tego rodzaju działalność /art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę/. Zgodnie z art. 2 ustawy z 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. 1999 nr 101 poz. 1178 ze zm./ przedsiębiorcą w rozumieniu tejże ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność wytwórczą, handlową, budowlaną, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatację zasobów naturalnych, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Zbiorowe zaopatrzenie w wodę jest prowadzeniem gospodarki komunalnej w zakresie użyteczności publicznej, a działalność w sferze gospodarki komunalnej może być prowadzona w formach organizacyjno-prawnych określonych przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./, czyli w formie zakładu budżetowego lub spółki prawa handlowego. Inne formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę są dopuszczalne wówczas, gdy gmina powierzy wykonywanie tych zadań na podstawie art. 3 ustawy o gospodarce komunalnej podmiotom wskazanym w tym przepisie. Dlatego urzędu gminy, zdaniem organu nadzoru, nie można było zaliczyć do przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego upoważnionego do ustalania taryf zaopatrzenia w wodę.