Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędziowie NSA Barbara Gorczycka-Muszyńska, Andrzej Jurkiewicz, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 1 lipca 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Lu 1592/03 w sprawie ze skargi P. I. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 13 października 2003 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 1 lipca 2004 r., sygn. akt 3II SA/Lu 1592/03 stwierdził nieważność uchwały z 13 października 2003 r., nr [...] Rady Miejskiej w [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd nie podzielił poglądu zawartego w uzasadnieniu przedmiotowej uchwały, jakoby Spółdzielnia Mieszkaniowa "[...]" prowadziła działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia Gminy, ponieważ Spółdzielnia jest wieczystym użytkownikiem gruntów miejskich.
W doktrynie i orzecznictwie sądów powszechnie akceptowany jest pogląd, że wieczyste użytkowanie zostało ukształtowane jako instytucja pośrednia między prawną kategorią własności a kategorią praw rzeczowych ograniczonych, co do której w wypadkach nieuregulowanych w art. 232-243 k.c. oraz w umowie o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie - należy posługiwać się analogią przede wszystkim do przepisów zawartych w dziale II tytułu I księgi drugiej k.c., dotyczących treści i wykonywania własności (zob. kom. do art. 232 k.c. [w:] E.Gniewek, Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001). Jakkolwiek więc prawo wieczystego użytkowania jest prawem na rzeczy cudzej, to wieczysty użytkownik korzystając z nieruchomości oddanej mu w wieczyste użytkowanie wykonuje własne prawo podmiotowe, w odniesieniu do tej instytucja prawa cywilnego -jak już wyżej stwierdzono - pośredniej między prawną kategorią własności a kategorią praw rzeczowych ograniczonych.
W świetle powyższego, okoliczność oddania Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w [...] gruntów w użytkowanie wieczyste jest prawnie obojętna dla oceny spełnienia przesłanek z art. 24f ust. l ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego P. I.
prezesa tej Spółdzielni. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000r., nr 46, póz. 543 ze zm.). Zgodnie bowiem z przepisem art. 4 pkt 2 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami, gminny zasób nieruchomości stanowią nieruchomości stanowiące własność gminy, nie oddane w użytkowanie wieczyste lub trwały zarząd, a także nie obciążone prawem użytkowania. Jest więc oczywiste, że grunty, które zostały oddane SM "[...]" w użytkowanie wieczyste, nie stanowią gminnego zasobu nieruchomości w rozumieniu ustawy.
Ponadto podniesiono, że powyższy kierunek wykładni przyjęty został także przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 6 listopada 2003 r., sygn. akt SA/Rz 1169/03 (niepublikowany) stwierdził, że nieruchomość stanowiąca własność gminy, a obciążona użytkowaniem wieczystym nie jest objęta hipotezą art. 24 f ust. l ustawy o samorządzie gminnym. Skoro bowiem użytkowanie wieczyste stanowi samodzielny tytuł prawny do korzystania z nieruchomości, zatem nie jest to korzystanie z mienia komunalnego gminy w rozumieniu tego przepisu.