Dokonując wykładni art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu /Dz.U. nr 155 poz. 1016 ze zm./, należy przy wykorzystaniu wykładni językowej sformułowania "następnie", a nie "kiedykolwiek", ograniczyć hipotetyczny stan faktyczny zapisany w tej normie prawnej do sytuacji podjęcia po okresie zbierania informacji przez organy bezpieczeństwa państwa z powodu prowadzenia działalności określonej w przepisach tej ustawy, następnie współpracy z organami bezpieczeństwa.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa IPN - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2004 r. II SA 4678/03 w sprawie ze skargi Karola G. na postanowienie Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej-Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia 5 listopada 2003 r. nr 42/03 w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści - oddala skargę kasacyjną, (...)
Karol G. złożył w dniu 2 kwietnia 2001 r. w Oddziale IPN w Ł. wniosek o udostępnienie dokumentów/zapytanie o status pokrzywdzonego.
W dniu 13 lutego 2003 r. Naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w Ł. wydał na podstawie art. 217 par. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071/ zaświadczenie nr 15/2003, w którym wskazał, że na podstawie posiadanych i dostępnych dokumentów zgromadzonych w zasobie archiwalnym Instytutu, Karol G. nie jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu /Dz.U. nr 155 poz. 1016 ze zm./, zwanej dalej ustawą o IPN.
Pismem z dnia 25 lutego 2003 r. wnioskodawca skierował do Prezesa IPN za pośrednictwem Oddziału w Ł. zażalenie na to zaświadczenie, uznając je za bezpodstawne i naruszające prawo oraz domagał się jego uchylenia, a nadto udostępnienia do wglądu dokumentów zbieranych przeciwko niemu przez organy bezpieczeństwa, w tym w sposób tajny, będące obecnie w posiadaniu Instytutu.
W uzasadnieniu wskazał, że nie zwracał się do Oddziału IPN w Ł. z pytaniem, o którym mowa w art. 30 ust. 2 ustawy o IPN, lecz z wnioskiem o udostępnienie dotyczących go dokumentów, co uczynił we wniosku z dnia 21 lutego 2003 r., a organ zachował się arbitralnie, naruszył art. 218 par. 2 i art. 219 Kpa oraz prawa obywatelskie wnioskodawcy.
Pismem z dnia 12 marca 2003 r. skierowanym do Karola G. Dyrektor Biura Prewencji IPN w W. wyjaśnił zasady wglądu do akt zgromadzonych w zasobie archiwalnym Instytutu oraz wskazał, że na zaświadczenie dotyczące statusu pokrzywdzonego, zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, zażalenie nie przysługuje.
W związku z takim załatwieniem sprawy, Karol G. pismem z dnia 17 maja 2003 r. skierował skargę do Przewodniczącego Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, wskazując na sprzeczne z prawem działania jednostek organizacyjnych Instytutu, a także samego Prezesa IPN.
W odpowiedzi Przewodniczący Kolegium IPN stwierdził, że nie posiada kompetencji do rozpatrzenia skargi oraz, że wnioskodawcy przysługuje prawo zwrócenia się do IPN z żądaniem wydania zaświadczenia o treści, że jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 6 ustawy o IPN, a nadto wskazał dalszy tok postępowania w przypadku postanowienia o odmowie wydania takiego zaświadczenia.
Pismem z dnia 7 sierpnia 2003 r. Karol G. skierował do Prezesa IPN "List otwarty", w którym wyraził swoje rozgoryczenie i niezadowolenie ze sposobu oraz długiego czasu załatwiania jego sprawy, a nadto nadzieję na "wznowienie postępowanie w tej sprawie". Powyższe pismo zostało potraktowane jako wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego status pokrzywdzonego.
Postanowieniem nr 06/03 z dnia 12 września 2003 r. Naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w Ł. odmówił wydania Karolowi G. zaświadczenia o żądanej treści, powołując się na art. 219 Kpa i art. 6 ustawy o IPN.