Przez wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ pojęcie drogi należy rozumieć nie tylko drogi publiczne, ale wszystkie inne, stanowiące wytyczoną trasę wyposażoną w urządzenia techniczne, dostosowaną do ruchu środków transportu, ewentualnie poruszania się ludzi i zwierząt.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Tadeusza M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2004 r. 7/IV SA 261/03 w sprawie ze skargi Tadeusza M. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia 19 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego - oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 16 czerwca 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Tadeusza M. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 19.12.2002 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji wydaną w przedmiocie nakazu rozbiórki drogi dojazdowej.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że zarówno organ I jak i II instancji uznał, iż wykonana przez Tadeusza M. droga dojazdowa, stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 - Prawa budowlanego, w związku z czym inwestor winien uzyskać na jej wykonanie pozwolenie na budowę. Skoro pozwoleniem taki nie dysponował, należało orzec rozbiórkę.
Sąd podzielił stanowisko wyrażone w kontrolowanej decyzji dodając, że skarżący na rozprawie przyznał, iż wybudował przedmiotową drogę, utwardzając ją gruzem i żużlem, a także zakładając przepusty drogowe, umożliwiające spływ wód opadowych.
Odnośnie zarzutów skargi dotyczących sporządzenia protokółu z wizji lokalnej, sąd wyjaśnił, że wprawdzie brak jest na nim podpisów stron biorących udział w oględzinach, a także nie został on sporządzony w toku tychże oględzin, jednakże wady te nie mają istotnego wpływu na rozstrzygnięcie, ponieważ strony były powiadomione o oględzinach i brały w nich udział. Ponadto skarżący przyznał wszystkie te okoliczności, które uzasadniały orzeczenie rozbiórki. Wskazał, że drogę budował bez pozwolenia na budowę, utwardzając ją żużlem i gruzem.
W złożonej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej Tadeusz M. zarzucił temu wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 3 pkt 3 i art. 48 Prawa budowlanego oraz "naruszenie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - art. 4 pkt 1 w zw. z art. 5-10, poprzez błędną wykładnię art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego", a także naruszenie prawa formalnego tj. art. 87 Prawa budowlanego i art. 1 par. 1 w zw. z art. 3 par. 1 - Prawa o ustroju sądów administracyjnych, a także naruszenie zasady res iudicata (...)".
Wskazując na powyższe, wniósł o uchylenie ww. wyroku oraz poprzedzających go decyzji administracyjnych.
W uzasadnieniu skargi zauważył, że przepisy prawa budowlanego w art. 3 pkt 3 - używając pojęcia "drogi" nie określają co należy pod tym pojęciem rozumieć. Wyjaśnia to ustawa o drogach publicznych.
Skarżący wykonując na swojej działce "utwardzenie powierzchni" wykonał plac manewrowy dla samochodów większego kalibru, podjeżdżających pod budynek gdzie prowadzi działalność gospodarczą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do brzmienia art. 183 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie okoliczności uzasadniające nieważność postępowania sądowego.