Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Zbigniew Rausz (spr.), Izabella Kulig Maciszewska, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 maja 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 43/02 w sprawie ze skargi Ryszarda D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 26 października 2001 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 maja 2004 r. II SA/Łd 43/02 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 26 października 2001 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Zarządu Miasta S. z dnia 23 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w S. przy ul. M. 4 w wyniku jej podziału.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że decyzją z dnia 6 stycznia 1999 r. Prezydent Miasta S. zatwierdził projekt podziału nieruchomości oznaczonej jako działki Nr 29/1 o pow. 0,3269 ha i Nr 29/3 o pow. 0,9561 ha położonej w S. przy ul. M. 4, a stanowiącej własność Ryszarda D. Kolejną decyzją z dnia 23 sierpnia 2001 r. Zarząd Miasta S. ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału na kwotę 23.542 zł oraz określił sposób jej wniesienia.
W odwołaniu od tej decyzji Ryszard D. podniósł, że ustalona kwota jest za wysoka, a tym samym krzywdząca. Po podziale sprzedał 6 działek i otrzymał za nie kwotę 118.314 zł natomiast Zarząd Miasta przyjął, że wartość działek przed podziałem wynosiła 119.120 zł a po podziale wzrosła do kwoty 316 380 zł. W tej sytuacji odwołujący się poddał w wątpliwość wysokość ustalonej różnicy pomiędzy wartością działek przed i po podziale.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie znalazło podstaw do uwzględnienia odwołania i decyzją z dnia 26.10.2001 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Zgodnie bowiem z treścią art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ zarząd gminy może ustalić w drodze decyzji opłatę adiacencką, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wzrośnie jej wartość. Wysokość stawki procentowej opłaty ustala rada gminy w drodze uchwały, nie więcej jednak niż 50% różnicy wartości nieruchomości. Uchwałą z dnia 25 maja 2000 r. (...) Rada Miasta S. ustaliła stawkę procentową opłaty adiacenckiej w wysokości 20% różnicy wartości nieruchomości przed jej podziałem i po dokonaniu podziału.
Rozpoznając sprawę Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz postępowania administracyjnego, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.
Zdaniem Sądu dla rozstrzygnięcia tej sprawy istotne znaczenie miał fakt wydania decyzji ustalającej kwotę opłaty adiacenckiej obciążającej skarżącego 20% różnicą wartości nieruchomości w sytuacji, gdy Rada Miasta S. zgodnie z art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 96 poz. 543/ podjęła uchwałę określającą wysokość stawki opłaty adiacenckiej dopiero po wydaniu przez Prezydenta Miasta S. w dniu 6 stycznia 1999 r. decyzji zatwierdzającej podział przedmiotowej nieruchomości i zmianie treści przepisu art. 98 ust. 4 powołanej ustawy.