Skarga kasacyjna na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Janeczko, Sędziowie NSA Elżbieta Stebnicka, Jerzy Sulimierski /spr./, Protokolant Agnieszka Kwiatkowska, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zdzisława Z. od wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2003 r. sygn. akt II SA 3762/03 w sprawie ze skargi Zdzisława Z. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 17 maja 2000 r. (...) w przedmiocie utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Sądownictwa
Uzasadnienie strona 1/6

OSK 113/04

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 grudnia 2003 r. II SA 3762/03 w sprawie ze skargi Zdzisława Z. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 17 maja 2000 r. (...) w przedmiocie "utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia" oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku podano, że Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia 20 stycznia 2000 r. (...), wydaną w oparciu o przepis art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. 1998 nr 98 poz. 607/ stwierdziła w stosunku do sędziego w stanie spoczynku Zdzisława Z. zaistnienie okoliczności wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 4 powołanej wyżej ustawy, powodujących, że nie ma do niego zastosowania art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 124 poz. 782/ w związku z art. 71 par. 2 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /t.j. Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./ - w związku z czym, utracił on prawo do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku.

Sąd administracyjny stwierdził, że w uzasadnieniu uchwały podano m.in., iż Minister Sprawiedliwości wystąpił z wnioskiem o wydanie takiej decyzji powołując się na sprawozdanie Komisji Specjalnej, powołanej w 1956 r. przez ówczesnego Ministra Sprawiedliwości do zbadania i oceny działalności tzw. sekcji tajnej w Sądzie Apelacyjnym, a następnie w Sądzie Wojewódzkim w W. oraz w Sądzie Najwyższym. Z tego sprawozdania wynika, że sędzia Zdzisław Z. orzekał w sekcji tajnej Wydziału IV Karnego Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy. Akta osobowe dowodziły, że w październiku 1953 r. jako sędzia Sądu Powiatowego został delegowany do orzekania w Wydziale IV Karnym Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy i do maja 1955 r. rozpoznawał m.in. sprawy w sekcji III tajnej tegoż wydziału, a po reorganizacji i wyodrębnieniu Wydziału Karnego IVa, objął funkcję przewodniczącego Wydziału IV Karnego.

Nadesłane przez Ministra Sprawiedliwości kserokopie orzeczeń wskazują, że sędzia Zdzisław Z. przewodniczył w składach sędziowskich w sprawie (...) przeciwko Janowi T., którego uznano winnym tego, że "w okresie od połowy 1942 r. do maja 1944 r. na terenie powiatu P., jako dowódca oddziału leśnego Armii Krajowej, idąc na rękę władzy państwa hitlerowskiego, działał na szkodę osób wojskowych oraz ludności cywilnej przez to, że dopuszczał do prowadzenia przez członków podległego mu oddziału walk bratobójczych z oddziałami Armii Ludowej oraz do akcji faszystowskich, skierowanych przeciwko członkom Batalionów Chłopskich" i za tak opisany czyn, z mocy art. 2 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców narodu polskiego, skazał Jana T. na karę 4 lat więzienia, orzekając nadto wobec niego utratę praw publicznych i obywatelskich na okres lat 3.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6190 Służba Cywilna, pracownicy mianowani, nauczyciele
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Sądownictwa