Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Zygmunt Niewiadomski, Henryk Ożóg /spr./, Protokolant Katarzyna Baran, po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stanisława Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 31 marca 2004 r. , sygn. akt SA/Bd 3244/03 w sprawie ze skargi Stanisława Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia 8 października 2003 r. (...) w przedmiocie przeniesienia funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 31. marca 2004 r. SA/Bd 3244/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Stanisława Ś. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia 8 października 2003 r. (...) w przedmiocie przeniesienia funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż zaskarżonym orzeczeniem dyscyplinarnym z 8 października 2003 r., Dyrektor Izby Celnej w T. utrzymał w mocy orzeczenie dyscyplinarne Naczelnika Urzędu Celnego w B. z 4 lipca 2003 r., (...), orzekające o uznaniu Stanisława Ś. za winnego odstąpienia w dniu 7 stycznia 1997 r. od sprawdzenia tożsamości osoby fizycznej, która bez stosownego upoważnienia właściciela towaru występowała jako strona przed organem celnym, w wyniku czego, poprzez wydanie decyzji o numerach: (...) wprowadzono do obiegu urzędowego sfałszowane dokumenty oraz dokonano odpraw celnych na rzecz osób fizycznych, które nie dokonywały obrotu towarowego z zagranicą, czym naruszył obowiązki służbowe określone w art. 1 ust. 1, ust. 2 pkt 1, 3, 4 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej /Dz.U. nr 72 poz. 802 ze zm./ oraz w par. 38 ust. 1 Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Celnego w T. z dnia 15 listopada 1996 r. /Decyzja Dyrektora Urzędu Celnego w T. nr 28/96 i w pkt 1 tiret 1 indywidualnej karty zakresu obowiązków i uprawnień z dnia 16 czerwca 1995 r./. Orzeczeniem Naczelnika wymierzono Stanisławowi S. karę określoną w art. 63 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy o Służbie Celnej - przeniesienia na niższe stanowisko służbowe.
Jako podstawę prawną zaskarżonego orzeczenia powołano art. 79 cyt. ustawy o Służbie Celnej oraz art. 437 par. 1 Kpk.
W uzasadnieniu wskazano, że w świetle zgromadzonych dowodów oraz materiałów pochodzących z postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w B., Stanisław Ś. nie dopełnił swoich obowiązków służbowych, gdyż w trakcie czynności postępowania celnego, za jego wiedzą bądź przy zaniechaniu obowiązków doszło do złożenia podpisów na: protokole z 6 stycznia 1997 r. oględzin pojazdu samochodowego marki Dodge Stratus, postanowieniu z dnia 6 stycznia 1997 r. (...) o złożeniu towaru Dodge Stratus, protokole rozbieżności z 6 stycznia 1997 r. dotyczącym samochodu Plymouth Voyager, protokole z 6 stycznia 1997 r. oględzin pojazdu samochodowego Plymouth Voyager oraz postanowieniu z 6 stycznia 1997 r. (...) o złożeniu towaru Plymouth Voyager.
W skardze z 7 listopada 2003 r., Stanisław Ś. zarzucił orzeczeniu, że zostało wydane w oparciu o ustalenia nie poparte w sposób jednoznaczny, przez dowody zebrane w sprawie, gdyż nie wykazano, że osobiście uczestniczył przy przyjmowaniu dokumentów z fałszywymi podpisami. Podniósł, że nie miał obowiązku sprawdzania tożsamości stron postępowania celnego, a w jego mniemaniu powinien jedynie prawidłowo ustalić rodzaj i ilość towaru oraz określić prawidłowe kwoty cła i podatków. Wskazał, iż tego rodzaju dokumenty jak protokół oględzin czy postanowienie o zabezpieczeniu towaru, nie musiały być sporządzane w prowadzonym przez niego postępowaniu, a więc nie można było przyjąć, że umożliwienie złożenia podpisu przez osobę nieupoważnioną na tego typu dokumentach nosiło znamiona przestępstwa, o jakim była mowa w. sporządzonym w sprawie akcie oskarżenia. Stanisław Ś. zaznaczył, że ówczesna organizacja pracy była taka, że mógł wykonywać obowiązki bez bezpośredniego kontaktu ze stronami. Ponadto zarzuty do decyzji objęły twierdzenie o przedawnieniu możliwości wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, gdyż Dyrektor Izby Celnej w T. powziął wiadomość o nieprawidłowościach w Oddziale Celnym w B. już 15 kwietnia 1998 r., kiedy to uzyskał wyniki kontroli wewnętrznej, a dodatkowo w piśmie z 2 grudnia 1998 r. prokuratura przekazała protokoły przesłuchań świadków dotyczących sprawy. Skarżący odwołał się do terminów przedawnienia określonych w ustawie o pracownikach urzędów państwowych, która jego zdaniem mogła mieć jedynie zastosowanie w sprawie.