Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Henryk Ożóg, Sędziowie sędzia WSA Lidia Serwiniowska, sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 września 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Komendanta Miejskiego Policji we W. w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej I. zobowiązuje Komendanta Miejskiego Policji we W. do rozpoznania wniosku skarżącego zawartego w pismach z dnia 12 lutego 2015 r. i 10 marca 2015 r. w sprawie wypłaty dwudziestoprocentowego uposażenia, potrąconego za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; II. stwierdza, że bezczynność podmiotu zobowiązanego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
A. S. złożył do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Komendanta Komendy Miejskiej Policji we W. "w przedmiocie przekroczenia dopuszczalnego ustawowo terminu do wydania decyzji administracyjnej, oraz rażąco przewlekłe prowadzenie sprawy, nie zakończenie jej wydaniem decyzji administracyjnej oraz naruszenie obowiązujących w tej materii terminów i procedur.
W związku z powyższym wniósł o uwzględnienie skargi jako zasadnej, stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązanie organu do wydania rozstrzygnięcia w sprawie w terminie 1 miesiąca od dnia wydania wyroku, nadania wyrokowi klauzuli z art. 152 p.p.s.a.
W uzasadnieniu skargi podał, że w niniejszej sprawie prawo do rozsądnego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej w terminach określanych w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego zostało w sposób rażący naruszone. Podkreślił, że przed wniesieniem skargi składający skargę wykorzystał narzędzie administracyjne pod postacią zażalenia skierowanego do wyższego przełożonego.
Zarzucił, że organ zobowiązany na mocy prawa i zgodnie w wytycznymi ujętymi w uzasadnieniu postanowienia Sądu Rejonowego dla W. Ś. - X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 listopada 2015 r. nie zakończył jej wydaniem stosownej decyzji administracyjnej.
Stwierdził też, że słuszność skargi potwierdza wskazane przez w/w Sąd orzecznictwo.
Złożenie skargi przez skarżącego poprzedziły następujące czynności.
W dniu 12 lutego 2014 r. skarżący skierował do Komendanta Miejskiego Policji we W. raport następującej treści: wzywam do zwrotu kwoty potrąconej od wynagrodzenia. Długotrwałe zwolnienie spowodowane jest przewlekłą chorobą związaną ze specyficznymi warunkami służby i zostało ono potwierdzone orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSW we W. nr [...] z dnia [...].01.2015 r. Zgodnie z art. 121 b ust. 5 p. 2 ustawy o Policji oraz opinią lekarza prowadzącego jak też lekarzy specjalistycznego MSW w J.G. Komendant Miejski Policji we W. odpowiadając na raport skarżącego poinformował, że zwrot 20% uposażenia obniżonego z tytułu nieobecności chorobowej może być dokonany jedynie po badaniu Komisji Lekarskiej, która orzeknie związek warunków służby z chorobą - zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków lub chorób pozostających w związku ze służbą z dnia 4 kwietnia 2014 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 616) oraz Rozporządzenia MSW z dnia 26 czerwca 2014 r. (Dz.U. poz. 866) w sprawie ustalenia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza Policji (...).
W wyniku realizacji raportów skarżącego w dniu 19 stycznia 2015 r. Komisja Lekarska wydała orzeczenie [...], w którym stwierdziła, że schorzenie skarżącego nie figuruje w wykazie chorób, z powodu których przysługuje świadczenie odszkodowawcze oraz, że nie pozostaje ono w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby.
Wydane orzeczenie uniemożliwia podjęcie decyzji o zwrocie skarżącemu obniżonego uposażenia. Decyzja taka w kontekście wydanego orzeczenia byłaby niezgodna z obowiązującym prawem.