Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Henryk Ożóg (spr.) Sędziowie Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia WSA - Wanda Wiatkowska-Ilków Protokolant Magdalena Dworszczak po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 19 września 2008 r. sprawy ze skargi D. D. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania odwoławczego zobowiązuje Wojewodę D. do wydania orzeczenia w powyższym przedmiocie w terminie 30 dni od dnia doręczenia akt sprawy i odpisu prawomocnego wyroku.
Pismem z dnia 20 maja 2007 r. D. D. wniósł do Wojewody D. o podjęcie postępowania odwoławczego od decyzji Starosty Powiatu W. z dnia [...] r., zawieszonego na wniosek skarżącego dnia 5 kwietnia 2004 r. oraz o ponowne jego zawieszenie.
Dnia 6 kwietnia 2007 r. skarżący otrzymał od Wojewody D. pismo, którym został poinformowany, że ze względu na upływ 3 lat od daty zawieszenia postępowania i brak wniosku o jego podjęcie, odwołanie zgodnie z art. 98 § 2 KPA uważa się za wycofane. We wniosku z dnia 20 maja 2007r. skarżący podniósł, że organ zawieszając postępowanie postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2004 r. nie pouczył go o treści art. 98 § 2 KPA, do czego organ był zobowiązany zgodnie z art. 98 § 1 KPA. Brak tego pouczenia spowodował, że skarżący nie wiedział o konsekwencjach niezłożenia wniosku o podjęcie postępowania przed upływem trzech lat od jego zawieszenia. Zdaniem skarżącego strona nie powinna ponosić konsekwencji braku pouczenia przez organ i w związku z tym jest zdania, że nadal dysponuje roszczeniem o podjęcie postępowania odwoławczego. Drugi z wniosków zawartych w piśmie z dnia 20 maja 2007 r., czyli wniosek o ponowne zawieszenie postępowania w sprawie odwołania od decyzji z dnia 1 marca 2004 r. uzasadniony został toczącym się postępowaniem w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 1 marca 2004 r. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ma, zdaniem skarżącego, pierwszeństwo przed postępowaniem odwoławczym. W razie stwierdzenia nieważności decyzji postępowanie w sprawie odwołania od niej stałoby się bowiem bezprzedmiotowe.
W odpowiedzi na pismo z dnia 20 maja 2007 r. Wojewoda D., pismem z dnia 19 czerwca 2007r., wyjaśnił skarżącemu, że pismem z dnia 6 kwietnia 2007 r. został on już poinformowany o swojej sytuacji prawnej oraz o stanowisku organu w sprawie. Wojewoda D. podtrzymał ponadto w całości stanowisko zawarte w piśmie z dnia 6 kwietnia 2007r.
Następnie, pismem z dnia 29 czerwca 2007 r. D. D. wniósł, na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02.153.1270), o usunięcie naruszenia prawa poprzez załatwienie sprawy z jego wniosku z dnia 20 maja 2007 r. w sposób przewidziany przepisami, czyli poprzez wydanie postanowienia w sprawie. Zdaniem skarżącego, jego wniosek z dnia 20 maja 2007 r. nie został bowiem załatwiony zgodnie z prawem. Wniosek o wszczęcie zawieszonego postępowania, zawarty w piśmie z dnia 20 maja 2007 r. powinien być załatwiony w formie postanowienia uwzględniającego lub oddalającego jego żądanie. Zdaniem skarżącego obowiązek wydania takiego postanowienia wynika z art. 103 § 2 KPA. Z tego przepisu, w opinii skarżącego, pośrednio wynika, że we wszystkich sprawach "w ogólnie pojętym przedmiocie zawieszenia postępowania" należy wydać postanowienie, od którego skarżący będzie mógł wnieść zażalenie.