Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Wanda Wiatkowska -Ilków po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi M. S. - P. na bezczynność Dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział we W. w przedmiocie udostępnienia dokumentów ze zbioru Instytutu Pamięci Narodowej dotyczących osoby zmarłej oddala skargę w całości.
Pismem z dnia 12 października 2017 r. M. S.-P. (dalej: wnioskodawczyni, skarżąca, strona) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział we W. w przedmiocie realizacji wniosków skarżącej w sprawach o sygn. akt: [...] oraz [...] o udostępnienie dokumentów dotyczących strony oraz jej zmarłego brata A. S.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu (dalej: IPN), mającego istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, a to:
1. art. 33 ust. 3 ustawy o IPN poprzez niezałatwienie wniosków strony z dnia 26 czerwca 2015 r. w terminie 4 miesięcy od dnia ich złożenia, a ponadto naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym a to,
1. art. 239 § 1 kpa poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do wniosków strony z dnia 26 czerwca 2015 r. wszczynającego odrębne postępowanie w trybie art. 30 ust. 1 ustawy o IPN i uznanie w tym względzie wniosków strony wyłącznie za skargi w rozumieniu art. 227 kpa, podczas gdy pisma z dnia 26 czerwca 2015 r. nie mogły być kwalifikowane wyłącznie jako skargi na działanie organów, lecz winny być uznane również za wnioski wszczynające postępowanie w trybie art. 30 ust. 1 ustawy o IPN, wymagające merytorycznego załatwienia.
Wobec powyższego skarżąca wniosła o
1. zobowiązanie Dyrektora IPN do załatwienia wniosków strony z dnia 26 czerwca 2015 r. o udostępnienie dokumentów dotyczących strony oraz jej zmarłego brata A. w postępowaniu o sygn. akt: [...] oraz [...] w terminie 14 dni od prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania,
2. stwierdzenie, że bezczynność Dyrektora IPN miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
3. zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, że na wnioski z dnia 26 czerwca 2015 r., złożone w trybie art. 30 ust. 1 ustawy o IPN, otrzymała pisma z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawach [...], [...], w których organ poinformował, że odstępuje od realizacji wniosków powołując się w tym zakresie na art. 239 § 1 kpa.
Skarżąca nie zgadza się z tym rozstrzygnięciem, mając na uwadze okoliczności sprawy. Skarżąca podała, że począwszy od 2002 r. usiłuje uzyskać dokumenty dotyczące jej osoby, osób odpowiedzialnych za stosowane wobec niej represje, oraz wobec jej bliskich (brata A. S.).
Przez okres 13 lat, była zbywana wieloma pismami, którymi informowano ją o trwającej kwerendzie (niektóre kwerendy trwały nawet po kilka lat).
Strona po wielokroć występowała z formalnymi wnioskami, inicjując stosowne postępowania, wskazując bardzo dokładnie zakres oczekiwanej dokumentacji.
Niejednokrotnie, była następczo informowana o fakcie, iż dokumenty były rzekomo dostępne w siedzibie organu, natomiast wobec jej niestawiennictwa (co istotne, wobec braku prawidłowego zawiadomienia), dokumenty oddawano ponownie do archiwum, nie realizując jej wniosków.