Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Sędziowie Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Prezydenta W. w sprawie rozpoznania wniosku z dnia 28 lipca 2020 r. o zawieszeniu postępowania administracyjnego wszczętego wnioskiem z dnia 2 czerwca 2020 r. o przyznanie dodatku mieszkaniowego I. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu Prezydenta W. do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 28 lipca 2020 r. o zawieszenie postępowania; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. oddala dalej idącą skargę.
Z. R. ( dalej: strona, skarżący) wniósł w dniu 21 sierpnia 2020r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność działającego z upoważnienia Prezydenta W. , Kierownika Działu Wsparcia Mieszkańców w zakresie rozpoznania jego wniosku z dnia 28 lipca 2020r. o zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie wszczętej wnioskiem z dnia 2 czerwca 2020r. o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Skarżący wniósł o :
- stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
- wymierzenie grzywny organowi.
W uzasadnieniu skargi skarżący wywodził, że do dnia jej wniesienia organ nie wydał postanowienia , będącego odpowiedzią na jego wniosek z dnia 28 lipca 2020r. o zawieszenie postępowania. Wskazał też , że w dniu 7 sierpnia 2020r. wniósł ponaglenie w trybie art.37 k.p.a.
Prezydent W., reprezentowany przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W., wniósł o umorzenie postepowania z tym uzasadnieniem, że organ w dniu 24 września 2020r. wydał żądane przez skarżącego postanowienie. Jednocześnie w zakresie żądania stwierdzenia " rażącej bezczynności" oraz wymierzenia organowi grzywny wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2167), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej, przy czym - na mocy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 2335 ze zm. - dalej: p.p.s.a.)- kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.
Pojęcie "bezczynności" zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a. , w którym określa się je jako "nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1". W świetle ugruntowanego orzecznictwa sądowo-administracyjnego , z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w ustalonym przepisami terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności materialnej (wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a.). Dla oceny zasadności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia, czy i w jakim stopniu do nieterminowości działania organu przyczyniła się sama strona.