Sprawa ze skargi W. S. na przewlekłość postępowania D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędziowie sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.), sędzia WSA Lidia Serwiniowska, , po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2017 r. sprawy ze skargi W. S. na przewlekłość postępowania D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. stwierdza, że organ odwoławczy - D. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/5

Pismem z dnia 12 czerwca 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia

2017 r. W. S. (dalej: skarżący) złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przewlekłe prowadzenie postępowania przez D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. (dalej: DPWIS).

Skarżący wskazał, że na przewlekłość postępowania miało wpływ wadliwe pouczenie zawarte w orzeczeniu z dnia 30 kwietnia 2013 r., co spowodowało, że zamiast drogi sądowej pozostała mu skomplikowana procedura administracyjna. Kolejnym elementem, zdaniem skarżącego mającym wpływ na przewlekłość postępowania było stanowisko inspektora sanitarnego, który zwracał się wielokrotnie do Instytutu w Ł. o zmianę stanowiska i wydanie nowej opinii o stanie zdrowia skarżącego. Elementem wpływającym na przewlekłość postępowania było, w ocenie skarżącego, przekazanie sprawy do Konsultanta Wojewódzkiego, który nie jest foniatrą a zatem osobą kompetentną do rozstrzygania sporu między placówkami we W. i Ł . Ponadto decyzja wymienionego podmiotu nie miała żadnego wpływu na zakończenie postępowania.

W odpowiedzi na skargę DPWIS wniósł o oddalenie skargi. Wskazał, że w sprawie zaistniała konieczność dokonania czynności wyjaśniających wobec dwóch różnych orzeczeń ośrodków: D. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we W. i Instytutu Medycyny Pracy w Ł., dlatego zwrócono się o wiążącą opinię medyczną do Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie otolarygologii. Wobec odmowy zajęcia stanowiska przez wymieniony podmiot organ sanitarny nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym zakwestionować wydanie w sprawie orzeczenia lekarskie. Jak wskazano, organ II instancji pismem z dnia 23 listopada 2015 r., następnie monitem z dnia 16 czerwca 2016 r. oraz wezwaniem z dnia 14 października 2016 r., 17 listopada 2016 r., 19 grudnia 2016 r., 7 lutego 2017 r. oraz 27 kwietnia 2017 r. zwracał się do Konsultanta Wojewódzkiego z prośbą o wyrażenie opinii medycznej w sprawie. Wnioskowanej opinii medycznej jednak nie otrzymano. Jednocześnie zwrócono uwagę, że organ II instancji wydał postanowienia o nałożeniu grzywny za brak udzielenia stosownej opinii.

Zdaniem DPWIS skarżący nie wyczerpał trybu administracyjnego przewidzianego w art. 37 k.p.a., tj. nie wniósł zażalenia do Głównego Inspektora Sanitarnego.

Wojewódzki sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369), dalej jako: p.p.s.a", sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Taka sytuacja zaistniała w rozpatrywanej sprawie.

Skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie (art. 52 § 1 p.p.s.a.). Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, jak np. zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a. - w brzmieniu sprzed 1 czerwca 2017 r.). W przypadku skarg na bezczynność organu wyczerpanie środków zaskarżenia następuje przez wniesienie zażalenia lub wezwania do usunięcia naruszenia prawa przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. (w brzmieniu sprzed 1 czerwca 2017 r.), zgodnie z którym na niezałatwienie sprawy w terminie lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny