Warszawa, 23 kwietnia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska sędzia WSA Kaja Angerman (spr.) asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym 23 kwietnia 2020 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Finansów w przedmiocie wydania orzeczenia w sprawie przejścia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oddala skargę
Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej, na skutek skargi Prezydenta [...] (dalej również "skarżący") zawartej w piśmie z 13 grudnia 2019 r., była bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Finansów (dalej również "organ") w przedmiocie wydania orzeczenia w sprawie przejścia na rzecz Skarbu Państwa prawa współwłasności nieruchomości - stanowiącej działkę nr [...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...] - położonej przy ul. [...] (dalej również "nieruchomość").
Wnosząc skargę Prezydent Miasta [...], działający w imieniu Skarbu Państwa, reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się kontroli działalności Ministra Finansów na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej również "p.p.s.a."), poprzez:
1. stwierdzenie, że w ww. postępowaniu prowadzonym przez Ministra Finansów doszło do bezczynności lub przewlekłego prowadzenia sprawy,
2. zobowiązanie organu do bezzwłocznego wydania decyzji w sprawie,
3. stwierdzenie, że bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
4. rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym,
5. zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przewidzianych.
W uzasadnieniu skargi Prezydent Miasta [...] wskazał, że postępowanie administracyjne w sprawie zastosowania do nieruchomości przepisów ustawy z 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych (Dz. U. Nr 12, poz. 65) zostało wszczęte zawiadomieniem Ministra Finansów z 3 sierpnia 2010 r. i mimo upływu 9 lat, nie zakończyło się wydaniem decyzji. Zdaniem skarżącego organ nie podjął również wszelkich możliwych i koniecznych dla zakończenia postępowania działań w postaci ustalenia stron postępowania. Skarżący podniósł, że ustalenie okoliczności śmierci stron postępowania, tj. M. B. i S. B., oraz uzyskanie ich aktów zgonu przez organ prowadzący postępowanie było obiektywnie możliwe. Skarżący zaakcentował, że nie jest związany z wyżej wymienionymi osobami, a mimo to wszedł w posiadanie aktów stanu cywilnego świadczących o śmierci współwłaścicieli nieruchomości. Natomiast Minister Finansów dysponujący takimi samymi, a być może nawet większymi środkami, był w stanie samodzielnie dokonać tych ustaleń. Dlatego w ocenie skarżącego okoliczności wskazywane przez organ o niemożności ustalenia stron postępowania, nie mogą usprawiedliwiać przekroczenia terminu załatwienia sprawy.
Dalej skarżący wywiódł, że czas trwania postępowania nie wynika ze skomplikowanego charakteru sprawy. Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów jednoznacznie wynika, że odszkodowanie na mocy międzynarodowych umów o uregulowaniu wzajemnych roszczeń finansowych za udział w nieruchomości zostało wypłacone. O skomplikowanym charakterze sprawy nie świadczy również rodzaj czynności, które musi dokonać organ administracji w celu zakończenia sprawy, tj. ustalenie stron postępowania bądź też ustanowienie dla nich kuratorów.