Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Łuczaj Sędzia WSA Anna Sękowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lutego 2018 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Klubu [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpatrzenia odwołania I. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska do rozpoznania odwołania Klubu [...] z siedzibą w [...] od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] lutego 2017 r. nr [...]; II. stwierdza, że Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska dopuścił się bezczynności w prowadzeniu postępowania; III. stwierdza, że bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; IV. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz Klubu [...] z siedzibą w [...] sumę pieniężną w kwocie 100 (sto) złotych.
Pismem z dnia 26 października 2017 r., Stowarzyszenie K. z siedzibą w S. wniosło skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w sprawie załatwienia odwołania z 20 lutego 2017 r. od decyzji RDOŚ w [...] z [...] lutego 2017 r., znak [...], umarzającej postępowanie z art. 37 ustawy o ochronie przyrody oraz w sprawie załatwienia ponaglenia.
Skarżący wskazał, że z pisma RDOŚ w [...] wynika, że odwołanie zostało przekazane do GDOŚ dnia 27 lutego 2017 r. Odwołanie do dnia złożenia skargi nie zostało rozpatrzone, mimo wielokrotnego przekroczenia terminu ustawowego. Ponaglenie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska wniesiono 18 września 2017 r. i zostało ono pozostawione bez jakiejkolwiek odpowiedzi.
Mając na uwadze powyższe Stowarzyszenie wniosło o stwierdzenie, że bezczynność GDOŚ - przynajmniej w zakresie załatwienia ponaglenia - następuje z rażącym naruszeniem prawa, co wyraża się w szczególności zupełnym zignorowaniem ponaglenia
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Organ wyjaśnił, że pismem z dnia 27 lutego 2017 r., Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...] przekazał Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska odwołanie K. z dnia 20 lutego 2017 r. na decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] lutego 2017 r., znak: [...], którą umorzono w całości postępowanie w sprawie dotyczącej zniszczenia siedlisk gatunków zwierząt podlegających ochronie w rejonie miejscowości L., K., G., gmina R. W związku z nierozpatrzeniem odwołania w terminie, pismem z dnia 18 września 2017 r., K. wniósł do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska ponaglenie.
Pismem z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), K. złożył za pośrednictwem Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska skargę na bezczynność organu w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska rozpoznał odwołanie K. z dnia 20 lutego 2017 r. i w dniu [...] listopada 2017 r. wydał decyzję znak: [...], którą uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ I instancji.
Skarga na bezczynność Organu II instancji wpłynęła w dniu 31 października 2017 r. zaś wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie nastąpiło w dniu 9 listopada 2017 r. Biorąc pod uwagę powyższe, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o umorzenie postępowania stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., gdyż w wyniku rozpatrzenia odwołania K. stan bezczynności organu ustał. Organ nadmienił, że zgodnie z art. 149 p.p.s.a. wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy decyzja lub akt zostały podjęte z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania.