Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran, Sędzia WSA Grzegorz Rząsa, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 listopada 2016 r. sprawy ze skarg: M. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania, J. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku M. P., J.K. o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu do Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia [...] lutego 1970 r. nr [...] oraz utrzymującej ją w części w mocy decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 1971 r., nr [...] a także wniosku J. K. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z dnia [...] października 1971 r. nr [...], w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem, 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa w zakresie rozpatrzenia wniosku wskazanego w pkt 1 sentencji wyroku dopuścił się bezczynności oraz przewlekłości, 3. stwierdza, że bezczynność oraz przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącej M. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. 5. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącego J. K. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W piśmie z dnia 7 czerwca 2016 r. M. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa postępowania polegającego na nierozpatrzeniu, w ustawowym terminie, wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] Urząd Spraw Wewnętrznych nr [...] z dnia [...] lutego 1970 r. orzekającej o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w [...] wykaz [...], oznaczonej katastralnie jako parcele nr [...] o pow. 1819m2 i nr [...] o pow. 47m2 z całej nieruchomości o pow. 21239 ha, stanowiącej własność wpisanej w księdze wieczystej E. S. oraz decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 1971 r. nr [...] utrzymującej w mocy ww. decyzję z dnia [...] lutego 1970 r. w części dotyczącej wywłaszczenia i uchylającej zaskarżoną decyzję w części dotyczącej przyznanego odszkodowania oraz przekazującej sprawę w tym zakresie do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu skargi M. P. podała, że na podstawie wniosku z dnia [...] lutego 2009 r. organ wszczął postępowanie stwierdzenia nieważności decyzji PWRN w [...] z dnia [...] lutego 1970 r. nr [...]. Minister wydał w dniu [...] października 2011 r. decyzję stwierdzającą nieważność decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z [...] marca 1971 r. Nr [...] (utrzymującej w części w mocy decyzję z [...] lutego 1970 roku nr [...]). Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Następnie sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w dniu 24 stycznia 2013 roku wydał wyrok o sygnaturze I SA/Wa 1795/12, uchylający obie decyzje Ministra. We wskazanym wyroku Sąd wskazał, że postępowaniem nieważnościowym powinna zostać objęta decyzja z dnia [...] lutego 1970 r. oraz utrzymująca ją w mocy decyzja z [...] marca 1971 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 lutego 2015 roku sygn. akt I OSK 1090/13 oddalił skargę Prezydenta Miasta [...] wniesioną na powyższy wyrok Sądu.
Skarżąca podała, że ma poważne wątpliwości, czy organ wydając decyzję z dnia [...] października 2011 r. rzeczywiście był przekonany o tym, iż nie jest właściwym do uchylenia decyzji wydanej przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...], i zdaniem skarżącej uznanie się za organ niewłaściwy miało na celu wyłącznie przewlekanie postępowania.
Z uwagi na powyższe wniosła o zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Budownictwa do zaprzestania przewlekłości i wydania decyzji w postępowaniu wszczętym wnioskiem z dnia 4 lutego 2009 r. w ustawowym terminie, oraz zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącej kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
W piśmie z dnia 12 maja 2016 r. skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] Urząd Spraw Wewnętrznych nr [...] z dnia [...] lutego 1970r. oraz decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 1971 r. nr [...] utrzymującej w mocy ww. decyzję z dnia [...] lutego 1970r. w części dotyczącej wywłaszczenia i uchylającej zaskarżoną decyzję w części dotyczącej przyznanego odszkodowania oraz przekazującej sprawę w tym zakresie do ponownego rozpatrzenia wniósł J. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, podnosząc zarzut naruszenia art. 35 § 1,2,3 oraz art. 36 Kodeksu Postępowania Administracyjnego poprzez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy. Wniósł o zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Rozwoju do wydania decyzji w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego radcy prawnego według norm przepisanych.