Sprawa ze skargi na bezczynność i Wójta Gminy Tarnowo Podgórne w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Uzasadnienie strona 6/6

Powyższe określenie zasadniczych przypadków, w których mamy do czynienia z informacją przetworzoną, nie pozwala wykluczyć uznania, że niekiedy nawet suma informacji prostych może tworzyć informację przetworzoną. Sąd w niniejszym składzie przychyla się mianowicie do poglądu, że w pewnych przypadkach szeroki zakres wniosku, wymagający zgromadzenia, przekształcenia (zanonimizowania) i sporządzenia wielu kserokopii określonych dokumentów, może wymagać takich działań organizacyjnych i angażowania środków osobowych, które zakłócają normalny tok działania podmiotu zobowiązanego i utrudniają wykonywanie przypisanych jemu zadań. Informacja wytworzona w ten sposób, pomimo iż składa się z wielu informacji prostych będących w posiadaniu organu, powinna być uznana za informację przetworzoną, bowiem powstały w wyniku wskazanych wyżej działań zbiór nie istniał w chwili wystąpienia z żądaniem o udostępnienie informacji publicznej (tak trafnie wyrok NSA z 09.08.2011 r., I OSK 792/11, dostępny na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl; podobnie: wyrok NSA z 17.10.2006 r., I OSK 1347/05, dostępny na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zdaniem Sądu organ rozpatrując wniosek skarżącego - winien rozważyć, czy z uwagi na zakres informacji publicznej, o której udostępnienie wnosi skarżący, żądana informacja ma charakter prosty czy przetworzony, a więc wymagający podjęcia dodatkowych czynności w celu jej wytworzenia w sposób odpowiadający treści żądania.

Reasumując, Sąd uznał, że pismo organu z dnia [...] sierpnia 2014 r. nie stanowiło wykonania obowiązku udostępnienia informacji publicznej, a zatem Wójt pozostaje w bezczynności w rozpoznaniu wniosku skarżącego z dnia [...] lipca 2014 roku.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 149 § 1 zdanie 1 Ppsa, zobowiązał Wójta do rozpatrzenia w terminie 14 dni od otrzymania odpisu wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności wniosku S. W. z dnia [...] lipca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Stosownie do treści art. 149 § 1 zdanie 2 Ppsa Sąd - w punkcie 2. wyroku - stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 149 § 1 Ppsa, jest bowiem stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań można powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (por. wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12; wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Go 106/14; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 marca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Po 79/14 - wszystkie dostępne na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl). Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie ciężkie, które nosi cechy oczywistej i wyraźnej sprzeczności z obowiązującym prawem, niepozwalające na zaakceptowanie w demokratycznym państwie prawa i wywołujące dotkliwe skutki społeczne lub indywidualne (por. B. Adamiak i J. Borkowski, Komentarz do kodeksu postępowania administracyjnego, Warszawa 1998 r., s. 808-812 ).

Zdaniem Sądu, z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, że po wpłynięciu wniosku skarżącego z dnia [...] lipca 2014 r. (data wpływu - [...] lipca 2014 r.), w dniu [...] sierpnia 2014 r., a więc wprawdzie z opóźnieniem, ale zaledwie [...] -dniowym (art. 13 ust. 1 UDIP), organ wysłał skarżącemu pismo z odpowiedzią na wniosek. Wobec braku reakcji skarżącego do dnia wniesienia skargi tj. [...] maja 2015 r. w niniejszej sprawie organ pozostawał w błędnym przekonaniu, że sprawa została załatwiona. Brak udostępnienia informacji wynikał więc najprawdopodobniej z błędnego przeświadczenia organu o rozpoznaniu wniosku, skoro skarżący przez okres wielu miesięcy nie kwestionował stanowiska organu zawartego w treści pisma z dnia [...] sierpnia 2014 r., co mogło wywołać przeświadczenie organu o aprobacie skarżącego dla takiego sposobu rozpoznania wniosku.

W opisanych okolicznościach, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 i 3, oraz § 1a Ppsa, orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł jak w punkcie III sentencji na podstawie art. 200 i art. 205 Ppsa.

Strona 6/6
Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Dostęp do informacji publicznej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy