Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Renata Siudyka Protokolant specjalista Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2015 r. sprawy ze skargi M.S. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Powiatu [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) zobowiązuje wymienionego Inspektora do załatwienia pkt 2 wniosku skarżącego z dnia 13 stycznia 2015 r.; 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od organu na rzecz skarżącego kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 13 stycznia 2015 r. M.S. zwrócił się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. o udzielenie informacji publicznych w postaci decyzji w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego Centrum Handlowego A w C. oraz protokołu obowiązkowej kontroli poprzedzającej wydanie tej decyzji i przesłanie tych informacji drogą elektroniczną.
W dniu 19.01.2015 r. wskazany organ administracji publicznej przesłał wnioskodawcy wskazaną decyzję. Natomiast nie przekazano mu protokołu kontroli informując, że informacje zawarte w protokole nie mają cech informacji publicznej, gdyż nie dotyczą spraw publicznych. Sprawami publicznymi nie są bowiem konkretne sprawy danej osoby lub podmiotu niebędącego władzą publiczną lub innym podmiotem wykonującym zadania publiczne.
W skardze na bezczynność M.S. domagał się zobowiązania organu do rozpoznania punktu 2 wniosku, tj. w zakresie udostępnienia wymienionego protokołu. Skarżący zarzucił, że ów protokół został sporządzony na podstawie art. 59d Prawa budowlanego, a zatem jest dokumentem urzędowym stanowiącym informację publiczną. Powołał się w tym względzie na orzecznictwo sądowe.
W odpowiedzi na skargę organ postulował jej oddalenie prezentując pogląd, że odnośnie przedmiotowego protokołu nie ma zastosowania ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), gdyż jest on dokumentem w prywatnej, indywidualnej sprawie. Ma on przy tym charakter wewnętrzny, roboczy i nie zawiera ostatecznego stanowiska w sprawie. Nie można go więc utożsamiać z dokumentacją przebiegu i efektów kontroli o jakiej mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4a powołanej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga okazała się zasadna.
Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Obejmuje ona między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organu w przypadkach określonych w pkt 1-4a (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.).
Na wstępie zaznaczyć należy, iż postępowanie wywołane skargą na bezczynność organu w zakresie udzielenia informacji publicznej cechuje pewna specyfika, gdyż do skutecznego wniesienia skargi nie jest wymagane wcześniejsze wezwanie danego organu do usunięcia naruszenia prawa, w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. Nadto, w takim przypadku skarga nie musi być poprzedzona wcześniejszym wniesieniem zażalenia do organu wyższego stopnia w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (por. np.: wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 marca 2012 roku sygn. II SAB/Bk 2/12- Lex Nr 1139096; wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 września 2006 roku sygn. II SAB/Wa 40/2006 - Lex Nr 265495).