Sprawa ze skargi K.M. na przewlekłość postępowania administracyjnego przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie zasiłku celowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi K.M. na przewlekłość postępowania administracyjnego przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/15

W skardze z dnia 16 listopada 2015 r., skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. i Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta R., przez stronę P.M., na przewlekłe prowadzenie w jego sprawie postępowania w przedmiocie zasiłku celowego - jej autor - wniósł o:

1) stwierdzenie, że organy pierwszej i drugiej instancji dopuściły się przewlekłego prowadzenia postępowania, która nastąpiła od dnia 3 września 2015 r.,

2) zasądzenie od każdego z organów tak pierwszej, jak i drugiej instancji na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w kwocie po 18 917 zł,

3) zasądzenie solidarnie od organów pierwszej i drugiej instancji na rzecz skarżącego kosztów postępowania na rzecz skarżącego wg norm przepisanych.

Uzasadniając skargę strona skarżąca (dalej także: wnioskodawca) przedstawiła przebieg zdarzeń poprzedzających jej złożenie wraz z ich oceną. W tych ramach - jej autor - stwierdził, że "organ odwoławczy pomylił dowolność z uznaniem administracyjnym". Wyjaśnił przy tym, że uznanie administracyjne, jako uprawnienie organu administracyjnego do wyboru jednego z kilku możliwych rozwiązań prawnych, nie świadczy o nieskrępowanej swobodzie lub dowolności działania administracji. Natomiast - jak kontynuował - swobodne uznanie przysługuje administracji tylko wtedy, jeśli zostało to wyraźnie wskazane w przepisie ustawy. O możliwości zastosowania uznania decyduje zatem upoważnienie ustawowe. Organ odwoławczy, powołując się, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, na uznanie administracyjne, nie wskazał przepisu ustawy, który pozwalał organowi pierwszej instancji na zastosowanie zasady uznania administracyjnego.

Odwołując się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego podał, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 1981 r. "(...)Uprawnienie organu administracji do wydawania decyzji o charakterze uznaniowym nie zwalnia tego organu z obowiązku zgromadzenia i wszechstronnego zebrania materiału dowodowego i wydania decyzji o treści przekonującej pod względem prawnym i faktycznym". Organ administracyjny jest zobowiązany zatem do wyjaśnienia czym kierował się podejmując określone rozstrzygnięcie, jakie okoliczności skłoniły go do wydania takiej, a nie innej decyzji. Wystarczających wyjaśnień brak w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji. Nie sposób, jego zdaniem, uznać za wystarczające stwierdzenia, że jednorazowy charakter zasiłku celowego uniemożliwia wypłacanie go przez 6 miesięcy podczas kiedy umożliwia wypłacanie go przez 2 miesiące.

W dalszych motywach stwierdził, że w treści uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji brak także jakiegokolwiek wyjaśnienia wysokości przyznanego zasiłku celowego. Nie jest bowiem takim wyjaśnieniem "lakoniczne" stwierdzenie, że pomoc dostosowana jest do celów i możliwości pomocy społecznej. Organ pierwszej instancji ani słowem nie wspomniał o jakichkolwiek celach ani możliwościach pomocy społecznej.

Strona 1/15