Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędzia NSA Szczepan Prax Protokolant Sekretarz sądowy Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2008r. sprawy ze skargi D.J. na bezczynność Starosty Powiatu w Ż. w przedmiocie usług opiekuńczych zobowiązuje Starostę Ż. do załatwienia wniosku skarżącej D.J. z dnia [...]r.
Pismem z dnia [...] D. J. złożyła do Starosty Powiatowego w Ż. rezygnację z pobytu w Domu Pomocy Społecznej w Ż. W uzasadnieniu pisma wskazała, że chce się wyprowadzić z Domu Pomocy Społecznej i zamieszkać samodzielnie w mieszkaniu komunalnym przydzielonym w przyszłości przez gminę.
Pismem z dnia [...] Starosta Powiatowy w Ż. przekazał pismo D. J. do Domu Pomocy Społecznej w Ż. celem nadania sprawie dalszego biegu.
W odpowiedzi na wyżej opisane pismo Dom Pomocy Społecznej w Ż. wskazał, że D. J. informowała dyrekcję DPS o złożonym wniosku. Jednakże nie stwierdzono zaistnienia przesłanek obligujących do informowania prokuratury lub sądu opiekuńczego o rezygnacji albowiem D. J. nie jest ubezwłasnowolniona i może sama stanowić o swoim pobycie w Domu Pomocy Społecznej. Wskazano również, że wielokrotnie proponowano D. J. pomoc przy zmianie miejsca pobytu z uwagi na jej ciągłe niezadowolenie z usług świadczonych przez dom pomocy społecznej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach D. J. domagała się załatwienia sprawy w przedmiocie złożonej rezygnacji z pobytu w Domu Pomocy Społecznej. Wskazała, że ma [...], [...] grupę inwalidzką oraz słabo się porusza o jednej kuli. Oczekuje na załatwienie przedmiotowej sprawy i odbiera zwłokę organu administracji publicznej jako celowe działanie organu nacechowane złośliwością i chęcią przedłużenia postępowania.
W odpowiedzi na skargę Starosta Ż. wniósł o oddalenie skargi. Wskazał, że organ administracji publicznej nie mógł zastosować się do dyspozycji art. 54 § 4 ustawy o pomocy społecznej albowiem D. J. nie złożyła formalnego oświadczenia o cofnięciu zgody na pobyt w domu opieki społecznej. Organ administracji podniósł, że w żaden sposób pismo D. J. z dnia [...] nie może zostać uznane jako formalna rezygnacja z dalszego pobytu w domu pomocy społecznej. Zdaniem organu rezygnacja o której mowa w art. 54 § 4 ustawy o pomocy społecznej musi zostać złożona tylko w sposób formalny i nie budzący żadnych wątpliwości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W pierwszym rzędzie należy podnieść, że w sprawie zaczepiającej bezczynność organu administracyjnego przedmiotem kontroli legalności, dokonywanej na podstawie art. 1 § 1 Prawa o ustroju sądów administracyjnych, jest kwestia, czy organ ten w ustawowym terminie nie zakończył sprawy administracyjnej, do rozpatrzenia której jest właściwy. Przy czym, w myśl art. 3 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 z 2002 r., poz. 1270), chodzi o sprawy załatwiane w sposób określony w art. 3 § 2 pkt 1-4 tej ustawy. Niniejsza sprawa należy do tej kategorii ze względu na treść żądania i formę jej załatwienia, nadto skarżąca ma interes prawny we wniesieniu skargi, przeto jest ona dopuszczalna zarówno przedmiotowo, jak i podmiotowo. Jak stanowi art.149 ppsa uznanie skargi na bezczynność za zasadną skutkuje wyrokiem zobowiązującym organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W sprawach, których przedmiotem jest bezczynność organów administracyjnych Wojewódzki Sąd Administracyjny ma na uwadze stan faktyczny i prawny istniejący w chwili orzekania.