Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.), , , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 lipca 2017 r. sprawy ze skargi D.B. na bezczynność Prezesa A w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.
W skardze na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w K. skierowanej do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Gliwicach D.B. wniosła o zobowiązanie organu do rozpatrzenia jej wniosku o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od otrzymania odpisu wyroku.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 4 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. e ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wyjaśniła, że w dniu 4 kwietnia 2017r. skierowała do Sądu Okręgowego w K. w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej wniosek o udostępnienie informacji o wszystkich toczących się postępowaniach z udziałem A spółka z ograniczona odpowiedzialnością oraz o udostępnienie sygnatur tych postępowań.
W odpowiedzi uzyskała pismo z dnia 12 kwietnia 2017r. nazwane "zawiadomieniem", w którym działający w imieniu adresata wniosku Wiceprezes Sądu Okręgowego odmówił wydania decyzji w zakresie wniosku stwierdzając brak podstaw do jej wydania oraz odmawiając wnioskowanej informacji przymiotu informacji publicznej.
Skarżąca uznała uzyskaną odpowiedź jako zawierającą odosobnione i subiektywne stanowisko.
Odwołała się do orzecznictwa sądów administracyjnych i literatury przedmiotu, w którym dokonano interpretacji sformułowań ustawowych, w szczególności odnoszących się do terminu "informacja publiczna". Przytoczyła definicję informacji publicznej wytworzoną w toku stosowania prawa wskazując, że jest to treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z organem bądź w jakikolwiek sposób organ dotyczących bez względu na to co jest ich przedmiotem. Są to zarówno dokumenty bezpośrednio wytworzone przez organ jak i te, których organ używa przy realizacji przewidzianych prawem zadań, a także te, które tylko w części dotyczą organu, nawet jeśli nie pochodzą wprost od niego. Istotne jest, że organ używa ich do zrealizowania powierzonych prawem zadań.
Zauważyła także, że dla traktowania danej informacji jako publicznej decydujące powinno być nie samo jej wytworzenie lecz fakt, że została pozyskana, zachowana lub wytworzona w celu realizacji zadań publicznych. Odstępstwo od zasady prawa do informacji możliwe jest tylko w sytuacji zaistnienia racjonalnego uzasadnionego wyjątku opartego na podstawie ustawowej.
Zdaniem skarżącej, wyłączenie jawności na podstawie art. 153 K.p.c. mogłoby stanowić o zaistnieniu takiego wyjątku. Jednak skarżąca nie została poinformowana, że przyczyną odmowy udzielenia jej informacji jest tajemnica przedsiębiorstwa oraz ochrona danych osobowych, a takie sytuacje muszą być odnoszone do konkretnych informacji dostarczonych sądowi i ujętych w decyzji.