Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Judecki (sprawozdawca), Asesor WSA Marta Pająkiewicz - Kremis, po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi T. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] października 2021 r. [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane świadczenia wychowawcze i zobowiązania do ich zwrotu uchyla w całości zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Przedmiotem skargi wniesionej do wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przez T. Ł. (dalej jako: "strona", "skarżący"), jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. (dalej jako: "Kolegium") z dnia 7 października 2021 r., [...], utrzymująca w mocy, wydaną z upoważnienia Wójta Gminy M., decyzję Referenta ds. świadczeń w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w M. (dalej jako: "organ I instancji") z dnia 19 sierpnia 2021 r., nr [...], o uznaniu za nienależnie pobrane części świadczeń wychowawczych wypłaconych stronie na K. i P. Ł. od sierpnia 2020 r. do maja 2021 r. w łącznej kwocie 5 000 zł i o obowiązku zwrotu tej kwoty.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym:
Z akt sprawy wynika, że - po rozpoznaniu wniosku strony z dnia 7 lipca 2019 r. - organ I instancji poinformował ją o przyznaniu świadczenia wychowawczego na syna K. Ł. (po 500 zł miesięcznie, w okresie od 1 lipca 2019 r. do 31 maja 2021 r.) oraz na córkę P. Ł. (po 500 zł miesięcznie, w okresie od 1 października 2019 r. do 31 maja 2021 r.).
Następnie, powołaną wyżej decyzją organu I instancji, uznano za nienależnie pobrane część świadczeń wychowawczych wypłaconych na syna i córkę (od sierpnia 2020 r. do maja 2021 r.) w łącznej kwocie 5 000 zł i orzeczono o obowiązku zwrotu tej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Jako podstawę faktyczną organ I instancji wskazał przedstawione przez stronę dokumenty: wyrok Sądu Okręgowego w J. z dnia 30 lipca 2020 r., którym sąd rozwiązał małżeństwo strony z A. Ł. i orzekł o opiece naprzemiennej rodziców nad K. Ł. i P. Ł. w systemie tydzień na tydzień oraz postanowienie Sądu Okręgowego w J. z dnia 6 lipca 2021 r. stwierdzające, z dniem 7 sierpnia 2020 r., prawomocność ww. wyroku z dnia 30 lipca 2020 r.
W uzasadnieniu prawnym decyzji organ I instancji przywołał m. in. art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 i ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm. - dalej jako: "u.p.p.w.d."). Wyjaśnił, że fakt sprawowania naprzemiennej opieki nad dziećmi spowodował w spornym okresie brak uprawnienia strony do świadczenia w pełnej wysokości (po 500 zł na każde dziecko), ale w kwocie po 250 zł na każde dziecko. Uznał przy tym za niemające wpływu na wynik sprawy przedłożone przez stronę, w dniu 13 sierpnia 2021 r., wyjaśnienia. W piśmie dowodziła ona, że od momentu ustalenia opieki naprzemiennej nad dziećmi pobierała całość świadczenia, ale każdego miesiąca, regularnie połowa kwoty była przekazywana byłej żonie oraz załączone do nich dokumenty. Do pisma załączyła oświadczenie A. Ł. z dnia 2 czerwca 2021 r. oraz wydruki przelewów bankowych.
W odwołaniu strona zarzuciła decyzji organ I instancji błąd w ustaleniach faktycznych polegający m. in. na przyjęciu, że pobrane przez nią świadczenie było nienależne, w sytuacji, gdy od momentu orzeczenia rozwodu i opieki naprzemiennej razem z byłą żoną ustaliła, w ramach opracowanego wspólnie rodzicielskiego planu wychowawczego, że świadczenia wychowawcze, które było wypłacane na konto strony, do końca ustalonego okresu, będą dzielone po równo pomiędzy rodziców i przeznaczane na częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dzieci. Strona wniosła o uchylenie decyzji i umorzenie postępowania w przedmiocie zwrotu pobranego świadczenia wychowawczego.