Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Katarzyna Radom Protokolant: Z-ca Kierownika Sekretariatu Wydziału IV Krzysztof Erbel po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi J. S. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych I. oddala skargę w całości; II. przyznaje radcy prawnemu A. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu - kwotę 295,20 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych, w tym 23 % VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym.

Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Uzasadnienie strona 1/6

Postępowanie administracyjne w sprawie zostało zainicjowane wnioskiem J. K. (dalej jako strona, wnioskodawca lub skarżący) z dnia 26 marca 2021 r. o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Jako tytułu upoważniające do uzyskania wymienionych statusów strona wskazała pełnienie zasadniczej służby wojskowej w batalionach budowlanych w latach 1974-1976, przynależność do N. od września 1980 r., pozbawienie możliwości wykonywania zawodu oraz ogólnie pojęte "nękanie przez służby bezpieczeństwa", w tym ingerencję w życie rodzinne. Do wniosku strona dołączyła decyzję Prezesa IPN o spełnieniu warunków określonych w art. 4 ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej.

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej jako Szef Urzędu lub organ) decyzją z [...] czerwca 2021 r., nr [...], wydaną w powołaniu na art. 5 ust. 1 w zw. z art. 2 i art.3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (t. jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 319, dalej jako ustawa lub u.d.o.a.) odmówił stronie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Szef Urzędu wskazał, że zgromadzone dowody nie pozwalają na uznanie strony za działacza opozycji antykomunistycznej lub osobę represjonowaną z powodów politycznych. W szczególności strona nie przedstawiła dokumentów potwierdzających związek służby wojskowej z działalnością polityczną jak i dowodów potwierdzających pozbawienie możliwości wykonywania zawodu w związku ze swoją działalnością antykomunistyczną. Nie podała też, czy w latach 1970-1980 prowadziła jakąkolwiek działalność antykomunistyczną. Szczegółowa kwerenda Instytutu Pamięci Narodowej nie potwierdziła działalności opozycyjnej strony lub doznanych przez nią represji.

Strona nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem wystąpiła z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Szef Urzędu decyzją z dnia [...] września 2021 r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735, dalej jako k.p.a.) i art. 5 w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 3 u.d.o.a., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 28 czerwca 2021 r.

Organ uznał, że przedstawione przez stronę dowody nie potwierdzają prowadzenia przez stronę działalności antykomunistycznej lub doznania represji w rozumieniu przepisów ustawy. Nie stwierdzono, aby odbywanie przez stronę zasadniczej służby wojskowej w [...] w okresie od 29 października 1974 r. do 7 października 1976 r. miało charakter represyjny. Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 2 u.d.o.a. powołanie do pełnienia zasadniczej służby wojskowej przez okres powyżej 30 dni lub czynna służba wojskowa w ramach ćwiczeń wojskowych, musiały mieć związek z działalnością strony na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka w Polsce. Uznano też, że przynależność strony do "S." nie jest podstawą do uznania, że strona spełnia warunki określone w art. 2 ustawy. Odnosząc się do nękania strony od 1974 r. przez Służbę Bezpieczeństwa za posiadanie rodziny we Francji Szef Urzędu wskazał, że zgodnie z art. 3 pkt 3 lit. b) u.d.o.a., inwigilacja przez organy bezpieczeństwa państwa i bezprawne działania polegające na popełnieniu na szkodę wnioskodawcy przestępstwa lub wykroczenia muszą mieć związek z wzięciem udziału przez stronę w wystąpieniu wolnościowym na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka w Polsce. Brak jest dowodów, by strona brała udział w takim wystąpieniu, z związku z czym nie zachodzą wystarczające przesłanki do uznania, że strona spełniła warunki, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. b) ustawy. Według organu, opisana przez stronę działalność organów państwowych w okresie PRL-u uniemożliwiająca przebywanie poza granicami PRL (blokowanie paszportu stronie od 1980 r. do 1990 r.), nie jest represją zawartą w katalogu art. 3 ustawy. Także okoliczność nękania w pracy i częstego zwalniania bezpodstawnie nie wyczerpuje przesłanki z art. 3 pkt 3 lit. d) u.d.o.a. bowiem rozwiązanie umowy o pracę jest represją przewidzianą w niniejszej ustawie, jednak musi mieć to związek z wzięciem udziału w wystąpieniu wolnościowym na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka w Polsce. W przypadku strony stwierdzono brak dowodów, by strona brała udział w takim wystąpieniu. Represją z art. 3 ustawy nie jest także podawane przez stronę pozbawienie możliwości kształcenia w zawodzie nauczyciela stolarza. Organ nie znalazł także dowodów, że skazanie strony na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu miało związek z prowadzeniem przez stronę działalności na rzecz odzyskania przez Polskiej niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka, zgodnie z art. 3 pkt. 1 lit. a) u.d.o.a. Przesłanki z art. 3 ustawy nie wyczerpuje także powoływanie się przez stronę na zorganizowanie strajku wraz z kolegami w S., za co była nękana i obserwowana przez SB. Szef Urzędu dokonał też sprawdzenia strony w internetowych bazach danych oraz wykazach prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej, jednakże nie odnalazł w nich informacji o stronie. Dane skarżącego nie figurują także w Instytucie Dziedzictwa Solidarności.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych