Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie Sędzia NSA - Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA - Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Protokolant Krzysztof Caliński po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 24 stycznia 2007r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o zdolności do zawodowej służby wojskowej, związku chorób ze służbą wojskową i określenia inwalidztwa I. oddala skargę w przedmiocie zdolności do zawodowej służby wojskowej; II. w pozostałym zakresie skargę odrzuca.
Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w P. orzeczeniem z dnia [...]r. Nr [...], na podstawie ogólnie powołanych przepisów ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. z 2004r. Nr 8, poz. 66 ze zm.), rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych (Dz.U. Nr 12, poz. 75), uznała J. S. zdolnym do zawodowej służby wojskowej - Grupa II kat. "Z", rozpoznając u niego: 1) zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z okresowym zespołem bólowym (§ 34 pkt 5), 2) obniżenie ostrości wzroku oka prawego (§13 pkt 2), 3) prawostronne upośledzenie słuchu na tony wysokie (§21 pkt 1), 4) bliznę kolana lewego nie upośledzającą sprawności (§3 pkt 1), 5) chorobę niedokrwienną serca pod postacią dławicy piersiowej stabilnej (§38 pkt 4), 6) zaburzenia nerwicowe nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjne (§66 pkt 1).
Organ wojskowy stwierdził, że schorzenie opisane w punkcie 4 pozostaje w związku ze służbą wojskową w następstwie przebytego wypadku, zaś pozostałe rozpoznane u J.S. schorzenia nie pozostają w związku ze służbą wojskową.
W uzasadnieniu orzeczenia organ I instancji podał, iż w oparciu o przedstawioną dokumentację leczenia, badania własne i specjalistyczne nie stwierdził schorzeń, których nasilenie spowodowałoby niezdolność do zawodowej służby wojskowej, w związku z czym brak jest podstaw do orzeczenia grupy inwalidzkiej.
W odwołaniu od tej decyzji J.S. podniósł, że mimo schorzeń, których źródłem jest wieloletnia praca w wojsku, tj. od dnia [...]r. do dnia [...]r., a którymi są np. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, upośledzenie słuchu charakterystyczne dla żołnierzy artylerzystów, zaburzenia nerwicowe, zdiagnozowane przez lekarzy, Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w P. po raz drugi odmówiła mu "zaliczenia do grupy inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia". Wskazał, iż wydaje mu się, że jego prośby w ogóle nie przyjęto do wiadomości, choć zaznaczył wyraźnie, iż nie zamierza ubiegać się o płatną kategorię renty z tytułu służby wojskowej, co też ustnie powtórzył Komisji.
Zarzucił, że został potraktowany instrumentalnie, oraz że schorzenia potwierdzone przez liczne badania specjalistyczne, są wystarczającym argumentem, by Komisja wydała stosowne orzeczenie.
Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska we W., po rozpatrzeniu odwołania orzeczeniem z dnia [...]r. Nr [...], w oparciu o art. 127 § 1 i art. 138 kpa w związku z § 5 pkt 1, § 30 ist. 1 i 2, § 31 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U. Nr 12, poz. 75), utrzymała w mocy orzeczenie organu I instancji.
W motywach rozstrzygnięcia Komisja podała, że J.S. domaga się zaliczenia do jednej z grup inwalidzkich z ogólnego stanu zdrowia motywując to przebiegiem służby wojskowej, jednakże po rozpatrzeniu odwołania i analizie dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organ II instancji nie stwierdził nieprawidłowości mogących stanowić podstawę do uchylenia orzeczenia organu I instancji.