Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędziowie : Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (sprawozdawca) Protokolant : Aneta Januszkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 28 lutego 2012 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] września 2011 r. Nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej k.p.a. oraz art. 2 pkt 2 lit. "a", art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniach pieniężnych przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) - dalej ustawa po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, której stroną jest B. S. - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] maja 2011 r. Nr [...].
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że decyzją z dnia [...] września 1998r. utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] marca 1999 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych orzekł o odmowie przyznania stronie uprawnień do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r.
Decyzją z dnia [...] października 2010 r. Kierownik Urzędu odmówił uchylenia decyzji własnej w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w powołanej wyżej ustawie.
W dniu 4 maja 2011 r. wpłynął do Urzędu ponowny wniosek o przyznanie świadczeń pieniężnych. Ponieważ zainteresowany nie powołał się na ustawowe przesłanki wznowienia postępowania ani też podstawy do wszczęcia postępowania w celu stwierdzenia nieważności decyzji - Kierownik Urzędu stosownie do art. 235 § 1 k.p.a. zakwalifikował pismo strony jako wniosek o uchylenie decyzji w trybie art. 154 k.p.a.
W myśl art. 154 § 1 k.p.a. decyzja ostateczna, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.
Według organu strona nie wykazała istnienia wyżej wymienionych przesłanek - dlatego też Kierownik Urzędu decyzją z dnia 24 maja 2011 r. odmówił uchylenia decyzji własnej w przedmiocie przyznania wnioskowanego świadczenia pieniężnego.
Odwołanie od decyzji z dnia 24 maja 2011 r. z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy złożył wnioskodawca.
Organ ponownie rozpoznając sprawę uznał, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie albowiem w sprawie nie zaistniały nowe okoliczności faktyczne lub prawne.
Wskazał na treść art. 16 k.p.a. - stwierdził, że z powyższego przepisu wyrażającego zasadę trwałości decyzji ostatecznych wynika, że decyzja taka może być wzruszona w trybie postępowania administracyjnego - z wyjątkami ściśle określonymi w przepisach k.p.a.
Jednym z takich wyjątków jest art. 154 k.p.a. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie definiują pojęcia "słuszny interes strony", o którym mówi art. 154 k.p.a. Zdaniem Kierownika Urzędu słuszny interes strony nie może jednak prowadzić do obchodzenia innych przepisów prawa - w niniejszej sprawie art. 2 pkt 2 lit. "a" powołanej ustawy. Organy administracji państwowej zobowiązane są działać na podstawie przepisów prawa (art. 6 k.p.a.) i w sytuacji stwierdzenia braku podstawy do przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego zobowiązane są do podjęcia decyzji o odmowie jego przyznania.