Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego i świadczenia pielęgnacyjnego uchyla decyzję I i II instancji.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spraw.) Sędziowie Sędzia WSA Marcin Miemiec Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Protokolant Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 13 czerwca 2006r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego i świadczenia pielęgnacyjnego uchyla decyzję I i II instancji.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 2 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku W. K. odmówił przyznania wyżej wymienionemu uprawnienia do wskazanego wyżej świadczenia.

W motywach rozstrzygnięcia organ orzekający wskazał, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 2 cytowanej na wstępie ustawy.

Stwierdził, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że strona doznała, we wnioskowanym okresie, prześladowań nie objętych przepisami ustawy, dlatego należało orzec jak w rozstrzygnięciu.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem W. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie jego sprawy.

We wniosku podniósł, iż w związku z treścią art. 2 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich uważa, że spełnia wymagania dotyczące zakwalifikowania go do grupy osób represjonowanych.

Podał, że urodził się w III Rzeszy w trakcie okresu deportacji do pracy przymusowej jego matki - M. W. W związku z tym uznał, że poniekąd on również został deportowany, a co za tym idzie był represjonowany i przebywał poza granicami kraju wymagany okres 6 miesięcy.

Stwierdził, że gdyby nie deportacja urodziłby się w Polsce w zupełnie innych warunkach, miałby dom i kochającą rodzinę. Zaznaczył, że jego matka nie może niestety skorzystać ze świadczenia wynikającego z ustawy ponieważ nie żyje, a on jest jedyną osobą, która może otrzymać zadośćuczynienie za krzywdy doznane przez nich. Dlatego wnosi o wydanie przychylnej wobec niego decyzji.

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., na podstawie art. 127 § 3 i 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 2 pkt 2 lit. a i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.), po rozpoznaniu wniosku W. K. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...]r. Nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...]r. Nr [...] o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu urodzenia się i pobytu w czasie deportacji matki do pracy przymusowej, za okres od [...]r. do [...]r., w miejscowości P.

Organ orzekający stwierdził, iż wniosek strony o ponowne rozpatrzenie sprawy nie zasługuje na uwzględnienie.

Strona 1/4