Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Protokolant Aneta Januszkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 08 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi A. Ś. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odroczenia zasadniczej służby wojskowej uchyla zaskarżoną decyzję.
Po rozpatrzeniu wniosku poborowego A. Ś. w sprawie udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej ze względu na ważne sprawy osobiste, decyzją z dnia [...] r. Wojskowy Komendant Uzupełnień we W], powołując się na art. 42, art. 39 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r., Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.) oraz na art. 104 § 1 i art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego - nie udzielił odroczenia zasadniczej służby wojskowej. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał się na art. 39 ust. 3 i ust. 5 ustawy z 21 listopada 1967 r., według którego prawo do uzyskania odroczenia służby wojskowej ze względu na ważne względy osobiste i rodzinne poborowego, a w szczególności związane z zaistnieniem trudnej sytuacji osobistej lub rodzinnej, które nie upoważniają do udzielenia poborowemu odroczenia z tytułu sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny albo z powodu konieczności załatwienia spraw związanych z prowadzeniem przez poborowego przedsiębiorstwa, gospodarstwa rolnego albo innej działalności gospodarczej. W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji, organ wskazał, że powoływana przez skarżącego okoliczność prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej (transportowej) i związania umowami handlowymi nie stanowi wystarczającej przesłanki umożliwiającej udzielenie odroczenia, gdyż poborowy rozpoczął swoją działalność w listopadzie 2005 r. będąc świadomym, że nieuregulowany obowiązek służby wojskowej może kolidować z jej prowadzeniem. Ponadto organ wskazał, iż podjął informację, że poborowy przebywa poza granicami kraju (w Irlandii), a termin jego powrotu jest nieznany.
W odwołaniu od decyzji A. Ś. podniósł, że podejmując działalność miał świadomość nieuregulowania stosunku służbowego jednak ze względu na milczenie wojskowej komendy uzupełnień oraz fakt, że urodził się w tak zwanym wyżu demograficznym, a także na obowiązujący w momencie rozpoczęcia przez niego działalności gospodarczej przepis art. 46 ustawy o z dnia 21 listopada 1967 o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, czekał na przeniesienie go do rezerwy z dniem 3 stycznia 2006 r. Ponadto A. Ś. wskazał, że świadomość nieuregulowania służby wojskowej nie pozbawia prawa do rozpoczęcia działalności gospodarczej gdyż przyjmując argumentację organu przepis art. 39 ust. 3 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym pozostawałby martwy. A. Ś. wniósł także o umorzenie postępowania i przeniesienie go do rezerwy uzasadniając to tym, że w dniu 8 stycznia 2006 r. skończył 28 lat i dlatego na mocy art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o służbie zastępczej (Dz. U. z 2005 r., nr 180, poz. 1496) podlegałby przeniesieniu do rezerwy na podstawie art. 46 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu sprzed 3 stycznia 2006 r. Powyższy wniosek odwołujący szeroko uzasadnił.