Sprawa ze skargi na uchwałę Prezydium Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski (spr.), Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Protokolant st. asystent sędziego Anna Rudzińska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014r. sprawy ze skargi B. B. na uchwałę Prezydium Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Wnioskiem z dnia 7 stycznia 2014 r. B. B. (zwany dalej stroną lub skarżącym), działając na podstawie art. 61 Konstytucji, wystąpił z wnioskiem do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. o udostępnienie wszystkich orzeczeń wydawanych w ramach postępowań dyscyplinarnych za lata 2012 - 2013.

Uchwałą nr [...] z dnia [...] lutego 2014 r. Prezydium Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych, działając na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej w skrócie ustawa) odmówiło skarżącemu udzielenia informacji publicznej.

Uzasadniając swoje stanowisko organ zauważył, że zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r., nr 89, poz. 555 ze zm., zwanej dalej w skrócie k.p.k.) w zw. z art. 741 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t. j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 637 zwanej dalej w skrócie u.r.p. ) prawo dostępu do akt sprawy oraz możność sporządzania odpisów przyznano stronom, obrońcom, pełnomocnikom, przedstawicielom ustawowym oraz podmiotowi określonemu w art. 416 k.p.k. I chociaż przepis nie odnosi się do kwestii zakresu czasowego wskazanego ograniczenia, należy przyjąć, że dotyczy on zarówno akt spraw będących w toku jak i spraw zakończonych.

Ponadto przepis art. 704 ustawy o radcach prawnych określa, że prawo dostępu do akt sprawy i żądanie informacji o wynikach postępowania dyscyplinarnego przysługuje - zgodnie z art. 705 tej ustawy - Ministrowi Sprawiedliwości oraz osobom przez niego upoważnionym.

Dalej organ samorządu zawodowego, powołując się na treść art. 1 ust. 2 u.d.i.p., podkreślił, że przepisy ustawy nie znajdują zastosowania wówczas, gdy ustawy szczególne w sposób odmienny regulują zasady i tryb dostępu do informacji publicznej. Wobec okoliczności, że przywołane przepisy kodeksu postępowania karnego oraz ustawy o radcach prawnych są przepisami szczególnymi w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, określającymi w sposób odmienny zasady udostępniania informacji publicznych znajdujących się m.in. w aktach postępowania dyscyplinarnego, żądanie skarżącego nie mogło zostać zrealizowane.

Przyjęcie zaś, że strona postępowania dyscyplinarnego uzyskiwać miałaby dostęp do akt sprawy w sposób bardziej sformalizowany aniżeli podmiot działający na podstawie art. 61 Konstytucji czy też art. 10 u.d.i.p. prowadziłoby do naruszenia zasady równości wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji.

W uchwale wskazano także, że w orzeczeniach organów dyscyplinarnych znajduje się szereg informacji, których udostępnienie, nawet po ich anonimizacji, może zagrozić naruszeniem praw strony do ochrony jej godności, prawa do prywatności i dobrego imienia, co nie jest celem ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pismem z 1 marca 2014 r. strona skarżąca wystąpiła z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazując, że powołane w uchwale przepisy kodeksu postępowania karnego odnoszą się do problematyki dostępu do akt sprawy, natomiast przedmiot wniosku dotyczył zupełnie innej kwestii. W ocenie skarżącego organ samorządu zawodowego winien wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 364 k.p.k. orzeczenia sądów karnych są jawne, czego potwierdzeniem są przywołane przez stronę poglądy wyrażone w orzecznictwie i piśmiennictwie. Stąd też odmowa udostępnienia orzeczeń wydanych w postępowaniach dyscyplinarnych - w kontekście wskazanej zasady jawności oraz przejrzystości działalności przedstawicieli zawodu zaufania publicznego - była nieuzasadniona.

Strona 1/5