Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędziowie: Sędzia WSA Marcin Miemiec (spr.) Asesor WSA Ewa Kamieniecka Protokolant Aleksandra Siwińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego I. uchyla decyzję organu I i II instancji; II. zasądza od Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego J. K. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...]r., Nr [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...]r. uchylającą własną decyzję z dnia [...]r. i decyzję ją poprzedzającą z dnia [...]r. o umorzeniu postępowania administracyjnego, jak również odmawiającą J. K. uprawnienia do świadczenia pieniężnego przyznawanego na podstawie ustawy z dnia [...] r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] r., organ powołał art. 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r., definiujący represję w rozumieniu tej ustawy. Następnie stwierdził, że J. K. nie spełnia warunków określonych w tym przepisie. Stąd też wnioskowane świadczenie nie może mu być przyznane.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego J. K. stwierdził, że przepisy ustawy z 1996 r. go oczywiście nie dotyczą. Podkreślił jednak, że już w piśmie z dnia [...]r., stanowiącym wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wniósł o rozpatrzenie sprawy w oparciu o znowelizowaną ustawę dotyczącą żołnierzy zastępczej służby wojskowej. Zostało to jednak przez organ pominięte milczeniem. Odmowna decyzja organu jest zatem niesprawiedliwa oraz krzywdząca i dlatego została zaskarżona.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wnosząc o oddalenie skargi. Stwierdził, że skarżący ubiega się o przyznanie uprawnienia z tytułu pracy jako żołnierz w batalionach budowlanych w latach [...]-[...]. Stwierdził, że świadczenia pieniężne określone w ustawie z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r., Nr 60, poz.622 ze zm.), wypłacane jest przez właściwy organ emerytalno-rentowy na wniosek osoby uprawnionej złożony w tym organie wraz z zaświadczeniem organu wojskowego potwierdzającym rodzaj i okres przymusowego zatrudnienia w ramach zastępczej służby wojskowej. Skarżący winien się zatem zwrócić do właściwego miejscowo organu wojskowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne właściwe są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Sąd nie może opierać tej kontroli na kryterium słuszności lub sprawiedliwości społecznej. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, jeżeli jest zgodna z przepisami prawa materialnego i z przepisami prawa procesowego. Uchylenie decyzji administracyjnej, względnie stwierdzenie jej nieważności przez Sąd, następuje tylko w przypadku stwierdzenia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy (art. 145 cytowanej wyżej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Strona 1/2