Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant specjalista Jolanta Pociejowska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 5 listopada 2013 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jednorazowego dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika w celu przygotowania zawodowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz K. C. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania sądowego.
Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania K. C. /skarżący/ od decyzji Burmistrza B. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] o odmowie przyznania jednorazowego dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika w celu przygotowania zawodowego, działając na podstawie art. 70 "b" ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.) ustawa, art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt IV SA/Wr 439/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną przez pracodawcę decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził:
Kryteria warunkujące przyznanie pracodawcy dofinansowania kosztów kształcenia młodocianych pracowników określone zostały w art. 70 "b" ust. 1 ustawy. Stosownie do treści przywołanego unormowania, dofinansowanie to przysługuje pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, jeżeli pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych, określone w odrębnych przepisach, a młodociany pracownik ukończył naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy i zdał egzamin, zgodnie z odrębnymi przepisami.
W rozpatrywanej sprawie było poza sporem, że zawarto z E. P., młodocianym pracownikiem umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego na okres od 1 października 2008 r. do 30 września 2010 r., jak również, że zatrudniona u skarżącego K.A. i małżonka skarżącego K. C. posiadały i posiadają kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych, oraz że młodociana zdała z wynikiem bardzo dobrym egzamin "zawodowy".
Spór dotyczył oceny okresu od 21 grudnia 2009 r. do 30 marca 2010 r. Zdaniem organu, w podanym okresie pracodawca nie zatrudniał osoby posiadającej kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu, która faktycznie sprawowała nadzór nad nauką zawodu młodocianej pracownicy, gdyż osoba dotychczas sprawująca tę funkcję udała się na urlop wychowawczy, a nowy instruktor praktycznej nauki zawodu zaczął pełnić tę funkcję od dnia 1 kwietnia 2010 r. Oznacza to trzymiesięczną przerwę w sprawowaniu nadzoru nad nauką zawodu przez instruktora praktycznej nauki zawodu, co jest równoznaczne z niespełnieniem wymogu z art. 70 "b" ust. 1 pkt 1 ustawy, polegającego na prowadzeniu przygotowania zawodowego młodocianej przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje przez cały okres jej przygotowania zawodowego.
W opinii skarżącego, pracownica posiadająca kwalifikacje do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych przebywająca na urlopie wychowawczym nie traci statutu pracownika, co jest równoznaczne z przyjęciem, że w spornym okresie skarżący zatrudniał osobę posiadającą kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu. Decydujące znaczenie dla oceny sytuacji powinna mieć okoliczność w postaci pozytywnie zdanego egzaminu zawodowego, zwłaszcza że z przepisów nie wynika, by okresowa przerwa opiekuna nauki zawodu powodowała utratę przymiotu prowadzenia nauki pod jego kierunkiem, co oznacza samodzielną pracę ucznia według zaleceń opiekuna.