Zatem, z podanych względów Sąd podzielił argumentację Wojewody Dolnośląskiego, iż w normie kompetencyjnej nie mieści się upoważnienie do decydowania, w jakich przypadkach nauczyciel zachowuje lub traci prawo do dodatku za warunki pracy, dodatku motywacyjnego, jak i dodatku funkcyjnego.
W kwestii § 18 ust. 2 zaskarżonej uchwały, to i on istotnie narusza prawo. Prawidłowo podniósł w skardze organ nadzoru, że art. 39 ust. 3 i ust. 4 Karty Nauczyciela jednoznacznie rozstrzyga sprawę związaną z terminem wypłaty wynagrodzenia, zaś kwestionowany zapis uchwały jedynie powtarza materię już uregulowaną ustawowo, co stanowi niedopuszczalny zabieg.
§ 11 ust. 1 zaskarżonej uchwały również nie odpowiada prawu. I w tej materii należy zgodzić się ze skarżącym, kiedy mówi, że dodatek funkcyjny różni się od wszystkich innych dodatków tym, że jest ściśle i bezpośrednio związany z funkcją wykonywaną przez pracownika. Jest to stały składnik wynagrodzenia pracownika na stanowisku kierowniczym, gdyż dodatek funkcyjny stanowi nie tylko ekwiwalent za zwiększony nakład pracy, ale także za zwiększony zakres odpowiedzialności za działania własne i podległych pracowników, za stopień utrudnienia pracy itp. Sam fakt, że pracownikowi powierzono określoną funkcję kierowniczą, uzasadnia jego prawo nie tylko do wynagrodzenia zasadniczego związanego z wykonywaniem tej funkcji, lecz również dodatku funkcyjnego, jeżeli obowiązujące przepisy przewidują dla tego stanowiska dodatek funkcyjny. Brak jest zatem podstaw do uzależnienia otrzymania tego dodatku od spełnienia dodatkowych warunków. Już z racji sprawowania określonej funkcji, nauczycielowi przysługuje dodatek funkcyjny, natomiast Rada Powiatu w Lwówku Śląskim uzależniła jego otrzymanie od spełnienia dodatkowych przesłanek, do czego nie miała prawa. Rada naruszyła tym przepisy Karty Nauczyciela oraz rozporządzenia, a przecież realizując przyznaną jej kompetencją nie może naruszać innych przepisów rangi ustawowej. Zakwestionowanym fragmentem zapisu § 11 ust. 1 uchwały, organ stanowiący powiatu unormował stany, których unormować nie mógł.
Z kolei, dostrzegając istotne naruszenie przez zapis § 14 ust. 2 pkt 2 kwestionowanej uchwały § 8 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy Wojewoda Dolnośląski prawidłowo wskazał, że w przepisie tym w sposób jednoznaczny został ustalony katalog zajęć prowadzonych przez nauczycieli, uznawanych za zajęcia prowadzone w trudnych warunkach pracy. Oznacza to, że określenie przez Radę stawek dodatku za warunki pracy nie może nastąpić dla zajęć innych, niż określone w § 8 powołanego rozporządzenia. Powierzenie ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, kompetencji do określenia katalogu zajęć nauczycieli realizowanych w trudnych warunkach pracy powoduje, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego nie posiada upoważnienia do określania innych jeszcze zajęć realizowanych właśnie w trudnych warunkach pracy. Rada Powiatu, doprecyzowując regulacje ustawowe w § 14 przedmiotowej uchwały określiła wysokość dodatku za warunki pracy dla określonych grup nauczycieli.