Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Sędziowie: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis, po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 22 listopada 2022 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 27 stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę w całości.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. po rozpatrzeniu odwołania strony skarżącej - D. W.- od decyzji Wójta Gminy B. z dnia 15 grudnia 2021 r. ([...]), odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką sprawowaną nad mężem, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ab initio kodeksu postępowania administracyjnego, uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i - orzekając co do istoty sprawy - przyznało skarżącej wymienione świadczenie od dnia 1 listopada 2021 r. na czas nieokreślony z tym, że:
1) od dnia 1 listopada 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. w kwocie 1971 zł miesięcznie,
2) od dnia 1 stycznia 2022 r. - w kwocie 2119 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że wnioskiem z dnia 1 lipca 2021 r., skarżąca wystąpiła z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad małżonkiem. Organ pierwszej instancji odmówił przyznania świadczenia powołując się na to, że zakres sprawowanej opieki nie uzasadnia bierności zawodowej strony skarżącej.
Rozpoznając wniesione odwołanie organ odwoławczy wskazał w pierwszym rzędzie na unormowanie art 17 ust. 1 oraz ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. oświadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz.111 ze zm.; zwanej dalej "ustawą"). Organ odwoławczy, odmiennie niż przyjął to organ pierwszej instancji uznał, że zostały spełnione przesłanki materialnoprawne z cytowanych przepisów prawa materialnego do przyznania stronie skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu zaprzestania zatrudnienia z powodu konieczności sprawowania opieki nad niepełnosprawnym w znacznym stopniu małżonkiem.
Dalej organ podniósł, iż prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego, z tym, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony (art. 24 ust. 2 i ust. 4 ustawy). Jednak świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje w szczególności, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W związku zaś z tym, że skarżąca miała ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego do dnia 31 października 2021 r., a orzeczenie o niepełnosprawności osoby wymagającej opieki zostało wydane na stałe, to organ drugiej instancji przyznał stronie skarżącej świadczenie pielęgnacyjne na czas nieokreślony począwszy od 1 listopada 2021 r.
W skardze zaskarżono tę decyzję ostateczną w części w jakiej nie przyznano wnioskodawczyni świadczenia pielęgnacyjnego za okres od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 31 października 2021 r.
Decyzji tej zarzucono:
• naruszenie prawa materialnego tj. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez jego nieprawidłową wykładnię, polegającą na uznaniu, iż wyklucza on możliwość zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego oraz specjalnego zasiłku opiekuńczego,