Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków (spr.) Protokolant specjalista Jolanta Pociejowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi P. R. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą.
Wojewoda D. decyzją z dnia [...] lutego 2015r., sygn. akt [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 267 ze zm.) art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 149), po rozpatrzeniu odwołania P. R. od decyzji Prezydenta Miasta W. [...], z dnia [...] stycznia 2015r., orzekającej o odmowie uznania za osobę bezrobotną z dniem 1 grudnia 2014r. zaskarżoną decyzję utrzymuję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji podał, że zaskarżoną decyzją orzeczono o odmowie uznania P. R. za osobę bezrobotną z dniem 1 grudnia 2014r. z uwagi na fakt, iż w dniu rejestracji posiadał wpis do ewidencji działalności gospodarczej, a tym samym nie spełniał definicji osoby bezrobotnej zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 149).
Zainteresowany odwołał się od tej decyzji i wniósł o przyznanie statusu osoby bezrobotnej z dniem 1 grudnia 2014r. Podniósł, że przedmiotowa decyzja została wydana z naruszeniem art. 35 kpa, w związku z czym powinna być uznana za nieważną, a odwołujący automatycznie uznany za bezrobotnego z prawem do zasiłku.
Skarżący zarzucił, że podany powód odmowy w żaden sposób nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Podał, że wniosku o rejestrację działalności gospodarczej nie składał od maja 1992r., a działalność gospodarczą po dacie 31 maja 1994r. zawiesił i nie wznowił jej do dnia zamknięcia tj. 16 grudnia 2014r. Odwołujący wskazał także, że data zamknięcia, nie zawieszenia działalności gospodarczej, na którą powołuje się organ pierwszej instancji, tj. 16 grudnia 2014r., jest datą zamknięcia spowodowaną przez polecenie pracowników urzędu pracy. Według zainteresowanego, Powiatowy Urząd Pracy we W. nie realizuje swoich statutowych zadań, a jego pracownicy niezgodnie z ustawa żądali od strony dowodu zamknięcia działalności gospodarczej twierdząc, że dokument ten jest niezbędny do rejestracji. Strona twierdzi również, że wykreślenie wpisu z ewidencji działalności gospodarczej jest dla niego niekorzystne, ponieważ w przypadku chęci ponownego rozpoczęcia działalności będzie musiał przejść całą procedurę wraz z kosztami. Dodatkowo nie będzie się mógł legitymować firmą z datą założenia z roku 1992r.
Zainteresowany twierdzi także, że w żaden sposób nie naruszył art. 233 KK, bowiem w dniu zgłoszenia do rejestracji nie prowadził działalności gospodarczej. Jak dalej wskazał, w związku za znacznym upływem czasu od zawieszenia działalności gospodarczej, firma nie widniała w systemie elektronicznym Urzędu Miasta, a pojawiła się tam po zamknięciu działalności spowodowanej żądaniami urzędników z urzędu pracy. Według odwołującego, całkowicie pominięto fakt, że przyczyną zgłoszenia się do rejestracji było zakończenie stosunku pracy który trwał od 1 sierpnia 1998r. do 31 sierpnia 2014r., a nie z powodu zwieszenia działalności gospodarczej.