|Sygn. akt IV SA/Wr 260/19 | | , [pic], , WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , Dnia 17 października 2019 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący:, , Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, , Sędziowie:, Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), , , Protokolant:, sekretarz sądowy Aneta Januszkiewicz, , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 17 października 2019 r., sprawy ze skargi A. N. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego D. N., na orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie D., z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia niepełnosprawności dziecka do lat 16, , uchyla zaskarżone orzeczenie w całości., ,
Wnioskiem z dnia 27 lipca 2018 r. D. N., działając jako przedstawiciel ustawowy A. N. (dalej: strona skarżąca, małoletni) wystąpiła do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w D. (dalej: organ pierwszej instancji) o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności syna z uwagi na zdiagnozowany u niego autyzm dziecięcy.
Orzeczeniem z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...] organ pierwszej instancji, działając na podstawie art. 6b ust. 1 w zw. z art. 4a ust. 1 i art. 6b ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 511 ze zm., dalej u.r.z.o.n.), zaliczył wnioskodawcę do osób niepełnosprawnych (symbol 12-C) od wczesnego dzieciństwa do dnia 29 lipca 2024 r. wskazując jednocześnie, że wymaga on korzystania z systemu środowiskowego wsparcia (pkt 6) oraz stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7), a także stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji oraz edukacji (pkt 8).
Pismem z dnia 3 grudnia 2018 r., wniesionym za pośrednictwem Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie D. (dalej: organ odwoławczy, organ drugiej instancji), ojciec strony skarżącej - R. N. (dalej: uczestnik) nie zgodził się z zaliczeniem syna do osób niepełnosprawnych i wniósł w związku z tym odwołanie od orzeczenia wydanego przez organ pierwszej instancji. W jego ocenie sama diagnoza autyzmu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania dziecka za niepełnosprawne, a zachowanie syna i sposób jego funkcjonowania w środowisku mieszczą się w normie przewidzianej dla jego wieku. Zwrócił on również uwagę, że niezasadne uznanie syna za osobę z niepełnosprawnością będzie miało negatywny wpływ na jego późniejszy rozwój. W związku z tym uczestnik wniósł o niezaliczanie chłopca do osób niepełnosprawnych.
Matka małoletniego, ustosunkowując się wniesionego odwołania, zwróciła uwagę, że działania jej byłego męża, poza tym, że są spóźnione, to w sposób ewidentny zmierzają do niekorzystnego uchylenia wydanego orzeczenia o niepełnosprawności, a w konsekwencji pozbawienie jej świadczeń z tytułu opieki sprawowanej zarówno nad młodszym synem A., jak i jego starszym bratem D.
Nawiązując do postępowania toczącego się z udziałem ostatniego z wymienionych synów, organ drugiej instancji dołączył do akt sprawy pismo matki małoletniego z dnia 18 września 2018 r., w którym wskazała ona, że jej były mąż nie jest pełnoprawnym przedstawicielem ustawowym synów. Jak wynika bowiem z wyroku Sądu Okręgowego w Ś. z dnia [...] października 2015 r., sygn. akt
[...], wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi zostało powierzone matce, a obowiązki i uprawnienia ojca ograniczono wyłącznie do współdecydowania o wyborze szkoły, zawodu i sposobu leczenia w razie poważnej choroby oraz uzyskiwania okresowych informacji od matki i kierowania do niej swojego stanowiska w sprawach dotyczących małoletnich dzieci. W związku z tym wniesione przez ojca dziecka odwołanie nie powinno zostać rozpoznane, jako że kwestia ustalenia niepełnosprawności nie mieści się zakresie uprawnień wynikających z powyższego wyroku.