Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska (spr.), sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Iwaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi C. N. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2017 r. nr[...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej W. z dnia [...] września 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz C. N. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej jest decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] lutego 2017 r. nr [...] wydana na podstawie art. 302 ust. 1 pkt 1 i 10, art. 315 ust. 2 pkt 1, art. 318 ust. 1 i 2 pkt 1 i art. 319 pkt 1 ustawy z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1990) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., dalej "k.p.a.") uchylająca decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej z [...] września 2016 r. nr [...] w części dotyczącej zakazu ponownego wjazdu i orzekająca o zakazie ponownego wjazdu na terytorium RP oraz innych państw obszaru Schengen na okres 1 roku od wydania decyzji oraz utrzymując w mocy decyzję w części dotyczącej zobowiązania C. N. do powrotu.
Z akt sprawy wynika, że 23 września 2016 r., podczas kontroli legalności wjazdu i pobytu na terytorium Polski dokonanej przez funkcjonariuszy Placówki Straży Granicznej [...], C. N., obywatel [...] (dalej również "skarżący", "cudzoziemiec") został zatrzymany w miejscowości [...] przy ul. [...]. Podczas czynności ustalono, że skarżący przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nielegalnie, tj. bez ważnej wizy lub innego ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu na terytorium i pobyt na nim, jeśli wiza lub inny dokument są lub były wymagane. Na tej podstawie 24 września 2016 r. wszczęto postępowanie w sprawie zobowiązania cudzoziemca do powrotu. Podczas przesłuchania cudzoziemiec wyjaśnił, że ostatni raz z [...] wyjechał w 2010 r., natomiast do Polski przyjechał w lipcu 2012 r. przekraczając granicę [...]-[...]. Powodem opuszczenia kraju pochodzenia był zamiar podjęcia pracy, aby zarobić na leczenie chorej matki. Cudzoziemiec wyjaśnił również, że pozostaje w nieformalnym związku z obywatelką Polski, z którą posiada córkę [...], urodzoną [...] sierpnia 2014 r.
Komendant Placówki Straży Granicznej [...] (dalej również "Komendant Placówki", "organ pierwszej instancji") decyzją z [...] września 2016 r., zobowiązał cudzoziemca do powrotu (pkt 1 decyzji) i orzekł o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 1 roku od dnia wydania decyzji (pkt 2 decyzji).
Na skutek odwołania cudzoziemca od decyzji organu pierwszej instancji, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców (dalej również "Szef Urzędu", "organ odwoławczy") decyzją z [...] lutego 2017 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej zakazu ponownego wjazdu i orzekł o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz innych państw obszaru Schengen na okres 1 roku od dnia wydania decyzji, natomiast w pozostałym zakresie utrzymał decyzję organu pierwszej instancji w mocy.
Szef Urzędu wskazał, że cudzoziemiec wjeżdżając na terytorium Polski i jednocześnie strefy Schengen w 2012 r. posiadał jedynie dokument podróży i nie legitymował się wizą wymaganą na mocy art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 z 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu i załącznika I do rozporządzenia, a także art. 23 ustawy o cudzoziemcach. W ocenie organu oznacza to, że cudzoziemiec przekroczył granicę Rzeczpospolitej Polskiej wbrew obowiązującym przepisom i od dnia wjazdu do Polski do dnia zatrzymania, przebywał na terytorium Polski bez wymaganej ważnej wizy lub innego wymaganego, ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu i pobytu na terytorium, czym wyczerpał dyspozycję z art. 302 ust. 1 pkt 1 i 10 ustawy o cudzoziemcach.