Sprawa ze skargi na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. sprawy ze skargi "J. Sp. z o.o." Sp. k. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2012 roku nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącej "J. Sp. z o.o." Sp. k. z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Burmistrz K. pismem z dnia [...] września 2012 r. (data wpływu: [...] październik 2012r.), zwrócił się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o uzgodnienie projektu decyzji o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wolnostojącej dwutablicowej konstrukcji reklamowej na terenie działki nr [...] położonej przy [...] w miejscowości P. gmina K.

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad postanowieniem z dnia [...] października 2012 r. odmówił uzgodnienia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji stwierdzając, że planowana inwestycja będzie odwracać uwagę uczestników ruchu i zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Dodatkowo organ odwołał się do zapisów Umowy Europejskiej o Głównych Drogach Ruchu Międzynarodowego (sporządzonej w Genewie 15 listopada 1975r, AGR w brzmieniu obowiązującym od 24 czerwca 1989 r.) w której wskazano, że ze względu na bezpieczeństwo jak i na estetykę należy unikać umieszczania reklam w pobliżu dróg o znaczeniu międzynarodowym.

Wnioskiem z dnia 19 listopada 2012r. [...] Spółka z o.o. Spółka komandytowa z siedzibą w W. wniosła o ponowne sprawy, wnosząc o jego zmianę i uzgodnienie warunków zabudowy dla ww. inwestycji.

Generalny Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad postanowieniem z dnia [...] lutego 2013r., znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Dokonując ponownej oceny zebranego materiału wskazał, że przy uzgadnianiu decyzji o warunkach zabudowy organ uzgadniający przede wszystkim bada kwestie związane z zachowaniem warunków bezpieczeństwa. Powołując się na Krajowy Program Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego 2005-2007 Gambit 2005, przyjęty przez Radę Ministrów na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2005 r., zwrócił uwagę na konieczność zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i dążenie do ograniczenia liczby wypadków w transporcie i ofiar tych wypadków.

Powtórzył nadto argument dotyczący zakazu lokowania reklam wynikający z pkt. VII.4 Załącznika do umowy Europejskiej o głównych drogach ruchu międzynarodowego (AGR) sporządzonej w Genewie 15 listopada 1975 r. Wskazał również na sprzeczność dopuszczenia tej lokalizacji z przepisem art. 45 ust. 1 pkt. 7 ustawy o ruchu drogowym, który zabrania umieszczania na drodze lub jej pobliżu urządzeń wysyłających lub odbijających światło w sposób który powoduje oślepienie albo wprowadza w błąd uczestników ruchu.

Reklama ta w ocenie organu stwarza niebezpieczeństwo na drodze.

Odnosząc się do zarzutów wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy i wskazywane przez skarżącego liczne przypadki lokowania przez samego GDDKiA reklam przy drodze organ wskazał, że reklamy te mają na celu promowanie bezpieczeństwa ruchu drogowego i nie można ich porównywać z reklamą komercyjną. GDDKiA jest wyspecjalizowanym organem odpowiedzialnym za bezpieczeństwo ruchu na drogach a zatem posiada z urzędu informacje pozwalające na podejmowanie decyzji związanych z lokalizacją reklam. Ważąc słuszny interes strony i interes publiczny które to cele nie są tożsame, organ dał prymat interesowi publicznemu rozumianemu jako bezpieczeństwo ruchu drogowego, przed którym interes strony winien ustąpić.

Strona 1/3