Sprawa ze skargi na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Uzasadnienie strona 4/4

W niniejszej sprawie Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, powołując się między innymi na § 11 ust. 1 i 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), odmawiając uzgodnienia projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego K. w rejonie P. w m. G. wskazał, że warunkiem jego uzgodnienia jest uzupełnienie kart terenów 002-M/U31 i 004-M/031 o zapis, że w przypadku zamierzeń zlokalizowana obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi w strefie uciążliwości drogi ekspresowej, zarządca terenu nie będzie ponosił kosztów związanych z budową urządzeń zabezpieczających przed hałasem i innymi uciążliwościami wynikającymi z sąsiedztwa drogi.

Zdaniem Sądu, z przytoczonego powyżej art. 15 ust. 2 i 3 ustawy nie można wyinterpretować, aby wskazany przez organ warunek uzgodnienia projektu planu, mieścił się w materii regulowanej planem miejscowym. W związku z powyższym stwierdzić należy, że organ uzgadniający nie ma podstawy prawnej do żądania od organu gminy wprowadzenia do projektu planu zapisu dotyczącego wskazania podmiotu obowiązanego do ponoszenia kosztów związanych z budową urządzeń zabezpieczających przed hałasem i innymi uciążliwościami związanymi z sąsiedztwa drogi, gdyż przepisy ustawy nie upoważniają rady gminy do stanowienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego norm w tym zakresie.

Badając legalność zaskarżonego postanowienia wskazać należy również, iż art.138§1 pkt 1 i 2 k.p.a. wyczerpująco określa rodzaje rozstrzygnięć, które mogą być podejmowane na jego podstawie. W myśl powołanej normy organ odwoławczy może utrzymać w mocy zaskarżony akt (pkt 1). Uprawniony jest także, by uchylając w

Sygn. akt IV SA/Wa 909/09 całości lub w części rozstrzygnięcie organu niższego stopnia w tym zakresie orzec co do istoty sprawy jak również uchylając w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji umorzyć postępowanie pierwszej instancji (pkt 2). Tak określone rodzaje rozstrzygnięć są wiążące dla organu rozpoznającego odwołanie czy zażalenie.

W niniejszej sprawie Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, w powołaniu na art. 138 § 1 pkt 1, art. 127 § 3 w związku z art. 144 k.p.a. wydał rozstrzygnięcie, którym utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] lutego 2009 r. nie uzgadniające projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego K. w rejonie P. w m. G. w kwestii wprowadzenia do kart terenu 002-M/U31 i 004-M/031 zapisu, że "W przypadku zamierzeń zlokalizowana obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi w strefie uciążliwości drogi ekspresowej, zarządca terenu nie będzie ponosił kosztów związanych z budową urządzeń zabezpieczających przed hałasem i innymi uciążliwościami wynikającymi z sąsiedztwa drogi. Obowiązek ten dotyczy Gminy lub Inwestorów planowanych na tych terenach inwestycji oraz ich następców prawnych."

Z powyższego wynika, że zaskarżone postanowienie nie uzgadnia projektu planu w zakresie, w jakim nie zawiera on rozstrzygnięcia sugerowanego przez organ uzgadniający. Oznacza to, że organ odmówił uzgodnienia projektu planu w odniesieniu do zapisu, którego w tym projekcie nie ma. Przyjąć należy, że rozwiązanie takie - wbrew intencji organu - nie wywołuje żadnych skutków prawnych. O ile organ zamierzał zakwestionować niezamieszczenie sugerowanych przez siebie zapisów, winien był odmówić uzgodnienia całości projektu planu, ewentualnie jego części przewidującej możność zagospodarowania terenów przyległych do drogi, z tej racji, że nie zawierają wszystkich niezbędnych postanowień. Powyższe podnosi jednakże Sąd wyłącznie z racji czysto formalnych, albowiem, jak to już wcześniej wyłożono, możliwość skutecznego zakwestionowania z powyższych przyczyn projektu planu nie istnieje.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) należało orzec jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania (pkt. 2 wyroku) orzeczono na podstawie art. 200 w/w ustawy.

Strona 4/4