Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2009 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta G. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...]; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącego Prezydenta Miasta G. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, art. 127 § 3 w zw. z art. 144 kpa oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta Miasta G. z dnia [...] marca 2009 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] lutego 2009 r., nie uzgadniające projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego K. w rejonie P. w m. G. w kwestii wprowadzenia do kart terenu 002-M/U31 i 004-M/031 zapisu, że w przypadku zamierzeń zlokalizowana obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi w strefie uciążliwości drogi ekspresowej, zarządca terenu nie będzie ponosił kosztów związanych z budową urządzeń zabezpieczających przed hałasem i innymi uciążliwościami wynikającymi z sąsiedztwa drogi. Obowiązek ten dotyczy Gminy lub Inwestorów planowanych na tych terenach inwestycji oraz ich następców prawnych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż powyżej wskazana propozycja zapisu nie musi wynikać z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ponieważ nie jest to jedyny akt prawny, który określa funkcjonowanie zarządcy drogi publicznej. Zabezpieczenia przeciwakustyczne mogą, lecz nie muszą być elementem drogi publicznej, a ich status określony będzie dodatkowo położeniem w stosunku do pasa drogowego i to czynić może go lub nie urządzeniem związanym z drogą w rozumieniu ww. ustawy. Ponadto art. 20 ustawy o drogach publicznych dotyczy sytuacji utrzymania urządzenia drogowego, a nie jego budowy. Tak więc, jeżeli ekran akustyczny zostanie wybudowany staraniem innego inwestora niż zarządca drogi, to może być utrzymany przez tegoż inwestora czy jego następców, bądź przekazany zarządcy drogi. Organ podniósł także, że hałas drogowy Obwodnicy [...] stanowi zewnętrzny czynnik ograniczający pewne działania, możliwy do skorygowania, ale w sytuacji braku istniejącej zabudowy, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, to nie jest zadanie zarządcy drogi, lecz inwestora inwestycji planowanych na tym terenie. W związku z powyższym, w ocenie organu,
Sygn. akt IV SA/Wa 909/09 przytaczanie przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska, w sytuacji braku nowej zabudowy, nie jest właściwe, w przeciwnej bowiem sytuacji, zarządca drogi powinien budować: "raczej tunele drogowe niż drogi naziemne lub od razu wyposażać je w wysokie i bardzo kosztowne ekrany akustyczne, umożliwiające tym samym rozwój wszelkich terenów mieszkaniowych zaraz przy drodze.
Skargę na powyższe postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Prezydent Miasta G. Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucił:
- naruszenie art. 107 § 3 kpa poprzez pominięcie w uzasadnieniu postanowienia wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej,