Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Grzegorz Rząsa Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.) Sędzia WSA Wojciech Rowiński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 13 maja 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] i [...] S.A. Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w [...] na postanowienie Ministra Energii z [...] marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie negatywnie zaopiniowanego wniosku oddala skargę
Przedmiotem skargi wniesionej przez [...] S.A. Spółka Komandytowo - Akcyjna z siedzibą w G. (określanej dalej jako Spółka, Skarżąca) jest postanowienie Ministra Energii z dnia [...] marca 2017 r., [...], utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...], negatywnie opiniujące wniosek inwestora o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]".
Stan prawy przedstawiał się następująco.
Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zwrócił się do Ministra Energii o zaopiniowanie wniosku inwestora [...] S. A. Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w G. o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]", zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2169, ze zm., dalej: "u.o.m."
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] Minister Energii negatywnie zaopiniował wniosek inwestora o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]".
Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2017 r. [...] S. A. Spółka Komandytowo-Akcyjna zwróciła się o ponowne rozpatrzenie sprawy, oświadczając, iż nie wnosi i nie wprowadza zmian w parametrach, zamieszczonych w pkt 1.1 w tabeli 4 wniosku, skierowanego w piśmie do Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 26 września 2016 r. Spółka wskazała, iż planowana realizacja przedsięwzięcia wpisuje się m. in. w planowany rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii w Polsce oraz w politykę energetyczną do 2030 r. Podniosła, iż obecnie obserwuje się znaczną rezerwację mocy przyłączeniowej pod planowane na północy kraju lądowe farmy wiatrowe, które prawdopodobnie nigdy nie powstaną, a w przypadku morskiej farmy wiatrowej przyłączenia do KSE wydaje się na podstawie złożonego przez inwestora kompletnego wniosku o określenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, a także wpłacenia zaliczki na poczet opłaty za przyłączenie do sieci. W ocenie Spółki, na obecnym etapie nie jest możliwe szczegółowe określenie wpływu planowanego przedsięwzięcia na bezpieczeństwo energetyczne państwa oraz interes gospodarki narodowej. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy inwestor wskazał obszar położenia planowanej inwestycji oraz jego położenie względem morskich wód wewnętrznych Polski.
Minister Energii postanowieniem z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...].
W uzasadnieniu organ wskazał, że działalność, polegająca na wytwarzaniu energii ze źródeł odnawialnych jest koncesjonowana na podstawie ustawy - Prawo energetyczne i podlega reglamentacji. Stanowisko Ministra, wyrażone w oparciu o przepis art. 23 ust. 2, w zw. z ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2145 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą", może być oparte na ocenie racjonalności gospodarki złożami kopalin oraz interesu gospodarki narodowej, w zakresie zadań Ministra z działu: "Energia". Wobec braku w przepisach ustawy ograniczeń, co do podstawy i zakresu opinii tylko do przesłanek z art. 23 ust. 3 ustawy Minister zajął stanowisko w oparciu o akty normatywne, którymi jest związany, jako członek Rady Ministrów.