Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r. znak: [...]
Zaskarżoną do Sądu przez E. S. decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2009 r. utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2008 r. o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej - budowy drogi obejmującej przełożenie drogi krajowej nr [...] na terenie gminy C. w miejscowościach B. i C. na odcinku od km [...] (włączenie do drogi krajowej nr [...] - ul. [...]) do km [...] (włączenie do drogi powiatowej nr [...] - ul. [...]).
Stan sprawy jest następujący.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. Wojewoda [...] ustalił lokalizację drogi krajowej dla przedmiotowej inwestycji.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] marca 2009 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję Wojewody [...].
Skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2009 r. wniósł E. S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 807/09 oddalił skargę uznając, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł E. S.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II OSK 1255/10 oddalił skargę kasacyjną E. S. uznając, że nie ma on interesu prawnego w kwestionowaniu decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2009 r.
E. S. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2009 r. i utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2008 r.
Decyzją z dnia [...] września 2011 r. Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności powyższych decyzji.
Po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2011 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zakwestionowane w trybie nieważnościowym decyzje były przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego, zarówno przed WSA w Warszawie, który oddalił skargę jak i przed NSA, który oddalił skargę kasacyjną, biorąc z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania według przesłanek określonych w art. 183 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "p. p. s. a.". Sądy nie dopatrzyły się więc przesłanek uzasadniających stwierdzenie nieważności kwestionowanych obecnie w trybie nieważnościowym decyzji. Nie można zarzucić naruszenia prawa organowi orzekającemu w sprawie stwierdzenia nieważności powyższych decyzji, który odmówił stwierdzenia ich nieważności.
Skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2012 r. wniósł E. S.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że:
1. wadliwie organy uznały, że nastąpiła powaga rzeczy osądzonej, ponieważ WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 807/09 nie orzekał co do całości sprawy, w tym np. co do ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedmiotowej inwestycji. Skarżący wskazał, że decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uchylił w całości decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2007 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedmiotowej inwestycji, co jest nową okolicznością w sprawie i powinno być wzięte pod uwagę przez organy orzekające w trybie nieważnościowym;