W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o umorzenie postępowania sądowego z powodu bezprzedmiotowości, ewentualnie o oddalenie skargi dodatkowo podnosząc, ze SKO decyzją z dnia (...) maja 2008 r. stwierdziło nieważność decyzji Burmistrza Miasta i Gminy B. z dnia (...) czerwca 2007 r., której dotyczy kwestionowane przez skarżących postanowienie o wstrzymaniu jej wykonania. Podtrzymało też stanowisko, że wnioskujący o ponowne rozpatrzenie sprawy nie mają legitymacji do złożenia takiego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest rozstrzygnięcie o charakterze procesowym. SKO uznało, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożyły osoby nie mające przymiotu strony w postępowaniu wszczętym wnioskiem D. G. o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy B. w dniu (...) czerwca 2007 r., którą to decyzją organ nałożył na niego obowiązek uiszczenia renty planistycznej z tytułu zbycia na jego rzecz przez A. T. i pozostałych współwłaścicieli nieruchomości położonej we wsi B.. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji został złożony wraz z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Postępowanie o wstrzymanie wykonania decyzji jest więc postępowaniem wpadkowym w postępowaniu głównym o stwierdzenie nieważności decyzji. Przymiot strony w postępowaniu o wstrzymanie wykonania decyzji mają te same podmioty, co w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji. W postępowaniu nieważnościowym została zakwestionowana decyzja Burmistrza Miasta i Gminy B., zobowiązująca D. G.- nabywcę nieruchomości do uiszczenia renty planistycznej na rzecz gminy. Decyzja ta wywierała bezpośredni skutek na sferę praw i obowiązków D. G. jako podmiotu zobowiązanego do uiszczenia renty planistycznej. Zatem interes prawny w postępowaniu o stwierdzenie nieważności tej decyzji ma D. G.- podmiot zobowiązany przez organ do zapłaty na rzecz gminy określonej kwoty pieniężnej. Również postanowienie SKO wstrzymujące wykonanie tej decyzji dotyczy wyłącznie jego praw i obowiązków. Ani decyzja Burmistrza Miasta i Gminy B. ustalająca obowiązek uiszczenia przez D. G. renty planistycznej, ani też postanowienie SKO wstrzymujące wykonanie tej decyzji, nie wywierają bezpośredniego wpływu na sferę prawną innych osób, w tym osób, które wnioskowały o ponowne rozstrzygnięcie sprawy z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. W tej sytuacji SKO prawidłowo oceniło, że wnioskujący o ponowne rozpatrzenie sprawy byli współwłaściciele zbytej nieruchomości są wprawdzie zainteresowani rozstrzygnięciem sprawy, ale w tym postępowaniu mają interes faktyczny, a nie prawny. Wykonanie obowiązku nałożonego decyzją na D. G. oznacza dla nich, że jako współwłaściciele zbytej nieruchomości nie będą ponosili kosztów renty planistycznej. Argumenty przytoczone we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a następnie powtórzone w skardze do sądu, nie mogą zmienić oceny, że wnioskujące nie maja interesu prawnego w tym postępowaniu, nie mogą więc skutecznie złożyć takiego wniosku. Tylko podmiot mający przymiot strony może wnosić środki zaskarżenia. Wniesienie takiego środka przez podmiot nie mający przymiotu strony, skutkuje umorzeniem postępowania odwoławczego. Sam fakt doręczenia podmiotowi decyzji (postanowienia) nie czyni go stroną postępowania, jeśli nie wykaże, ze postępowanie dotyczy jego interesu prawnego lub obowiązku. Umowa przedwstępna, którą D. G. zawarł ze skarżącymi i w której zobowiązał się do zapłaty za zbywców nieruchomości renty planistycznej, a także jego oświadczenie, że uiści należną rentę planistyczną na rzecz gminy oznacza, że zbywcy nieruchomości mają do niego roszczenie o zapłatę kwoty równej wysokości opłaty, której gdy nie uiści dobrowolnie mogą dochodzić w postępowaniu przed sądem powszechnym. O tym, czy decyzja zobowiązująca do uiszczenia renty planistycznej mogła być skierowana do D. G. oceniło SKO w decyzji z dnia (...) maja 2008 r. stwierdzającej nieważności Decyzji Burmistrza Miasta i Gminy B. z dnia (...) czerwca 2007 r. Jako przyczynę nieważności wskazało, że decyzja została skierowana do osoby nie będącej stroną postępowania (art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a.), gdyż organ zobowiązał do uiszczenia renty planistycznej nabywcę nieruchomości w sytuacji, gdy ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że tylko właściciele lub użytkownicy wieczyści zbywający nieruchomość są zobowiązani do wniesienia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ustalonej przez organ i pobieranej w przypadkach określonych w ustawie, Oznacza to w ocenie SKO, że tylko do tych podmiotów może być skierowana decyzja o ustaleniu obowiązku uiszczenia takiej opłaty. Zobowiązanie się przez D. G. do uiszczenia za zbywców nieruchomości renty planistycznej nie stanowi podstawy do tego, by wbrew zapisowi ustawy organ mógł skierować do niego decyzję zobowiązującą do uiszczenia opłaty. Odnosząc się do wniosku SKO o umorzenie postępowania sądowego należy stwierdzić, że wydanie przez SKO decyzji stwierdzającej nieważność decyzji z dnia (...) czerwca 2007 r. nie powoduje, że rozpatrzenie skargi na zaskarżone postanowienie jest bezprzedmiotowe. Istnieje niewątpliwie związek pomiędzy wstrzymaniem wykonania decyzji co do której zachodzi prawdopodobieństwo jej nieważności, a stwierdzeniem tej nieważności. Orzeczenia w obu tych kwestiach (zaskarżalne odrębnie do sądu administracyjnego) wywołują różne skutki prawne. Niezależnie od tego, Sąd bada zgodność z prawem zaskarżonego aktu na dzień jego wydania. W przedmiotowej sprawie zostało zaskarżone rozstrzygnięcie o charakterze procesowym. Kontroli sądu nie podlega zasadność wstrzymania wykonania decyzji, co do której zachodzi prawdopodobieństwo jej nieważności lecz umorzenie postępowania z powodu braku legitymacji podmiotów wnoszących o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Mając na względzie wszystkie wyżej wskazane okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 02.153.1270) oddalił skargę.