Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Otylia Wierzbicka, Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2009 r. sprawy ze skargi P. R. na postanowienie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutu dotyczącego tytułu wykonawczego I. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia; II. zasądza od Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na rzecz skarżącego P. R. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w W. postanowieniem z dnia [...] czerwca 2008 r., po rozpatrzeniu skargi P. R. i M. R., nie uwzględnił zarzutu przedawnienia roszczenia wynikającego z jego decyzji z dnia [...] grudnia 1997 r.
Organ wskazał, iż powyższą decyzją z dnia [...] grudnia 1997 r. został nałożony na P. R. i M. R. obowiązek wpłaty na rachunek Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w W. (na rzecz Funduszu Leśnego) m. in. opłaty rocznej w kwocie 2.314,34 zł płatnej do dnia 30 czerwca 1998 r. oraz jednorazowego odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu w kwocie 2.357,20 zł płatnego do dnia 3 marca 1998 r. Zobowiązani uiścili w dniu 7 lipca 1998 r. (dzień wpływu środków na konto) opłatę roczną w kwocie 2.314,30 zł, natomiast jednorazowe odszkodowanie za przedwczesny wyrąb drzewostanu w kwocie 2.357,20 zł nie zostało uiszczone. Na tytule przelewu widniał tylko znak sprawy, bez oznaczenia rodzaju uiszczanej opłaty.
W postanowieniu podniesiono, że w dniu 8 lutego 2002 r. organ skierował do Urzędu Skarbowego w W. wniosek o wszczęcie egzekucji kwoty 2.357,20 zł. Stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t. j.: Dz. U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych", świadczenia pieniężne w niej przewidziane, w tym jednorazowe odszkodowanie za przedwczesny wyrąb drzewostanu, przedawniają się z upływem 5 lat od dnia ich wymagalności. Roszczenie powyższe uległoby więc przedawnieniu w dniu 2 marca 2003 r. W związku z tym, że ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie reguluje wyczerpująco kwestii przedawnienia roszczeń należy stosować przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej "k. a", w tym jego art. 123 § 1 pkt 1 stanowiący, że bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwziętą w celu zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. W związku z tym, że w dniu 4 czerwca 2002 r. Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w W. skierował do Urzędu Skarbowego w W. wniosek o wszczęcie egzekucji powyższej kwoty nastąpiło przerwanie biegu terminu przedawnienia przedmiotowego roszczenia. Bez znaczenia jest, iż do dnia 2 marca 2003 r. (dnia wymagalności roszczenia) zobowiązany do zapłaty nie wykonał swego obowiązku.
Zażalenie na powyższe postanowienie w dniu 16 sierpnia 2008 r. wniósł P. R. W uzasadnieniu zarzucił postanowieniu naruszenie art. 123 § 1 pkt 1 k. c. oraz art. 32 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j.: Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 ze zm.). W ocenie skarżącego przedmiotowe roszczenie przedawniło się po upływie 5 lat licząc od dnia jego wymagalności, tj. w dniu 2 marca 2003 r, ponieważ w tym czasie termin przedawnienia nie został przerwany. Żalący się wskazał, iż wniosek organu do Naczelnika Urzędu Skarbowego (z dnia 8 lutego 2002 r. czy z dnia 4 czerwca 2002 r. - w postanowieniu pojawiają się te dwie daty) nie przerwał terminu przedawnienia roszczenia, gdyż nie był on o tym wniosku powiadomiony.