Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi T. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącego T. D. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. o odmowie udzielenia N. D. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP.
Decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:
N. D., obywatel W. , zwrócił się z wnioskiem do Wojewody [...] o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, opierając go na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r. Nr 191, poz. 1133), zwanej dalej: "ustawą abolicyjną". W uzasadnieniu wniosku wskazał, że przebywa w Polsce nieprzerwanie od dnia 20 grudnia 2007 r.
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] października 2012r. postanowił odmówić udzielenia Cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia pobytowego. W podstawie prawnej tej decyzji wskazano art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy abolicyjnej. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że z ustaleń faktycznych sprawy wynika, że Cudzoziemiec wyjechał z Polski do W. w okresie po dniu 20 grudnia 2007 r., zaś przerwa ta była dłuższa niż 6 miesięcy. W konsekwencji powyższego - przy zastosowaniu art. 64 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r. Nr 264, poz. 1573 z późn. zm.) - nie można zdaniem Wojewody [...] uznać jego pobytu w Polsce za nieprzerwany.
W dniu 16 października 2012 r. pełnomocnik Cudzoziemca wniósł odwołanie od powyższej decyzji.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...] podtrzymując argumenty, które legły u podstaw zaskarżonej decyzji organu I instancji.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze na powyższą decyzję zarzucono jej naruszenie przepisów regulujących postępowania administracyjne, a w szczególności art. 7, art. 77, art. 107 i art. 138 k.p.a. i wniesiono o uchylenie zaskarżonej, decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r.
W odpowiedzi na skargę Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców przychylił się do wniosku skargi o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Skarga musiała zostać uwzględniona.
Zgodnie z art. 1 ustawy abolicyjnej ustawa ta określa zasady zalegalizowania pobytu cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
- nieprzerwanie co najmniej od dnia 20 grudnia 2007 r., których pobyt na tym terytorium w dniu wejścia w życie ustawy jest nielegalny;
- nieprzerwanie co najmniej od dnia 1 stycznia 2010 r., którym przed tym dniem została wydana ostateczna decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy, zawierająca orzeczenie o wydaleniu, i których pobyt na tym terytorium w dniu wejścia w życie ustawy jest nielegalny;